Książka: Uczta dla wron: Cienie śmierci

Po śmierci króla potwora, Joffreya, Cersei przejęła władzę w Królewskiej Przystani. Śmierć Robba Starka złamała kręgosłup buntowi północy, a rodzeństwo Młodego Wilka rozproszyło się po całym królestwie jak nasiona rzucone na jałową ziemią. Jednakże, jak po każdym wielkim konflikcie, wkrótce zaczynają się zbierać niedobitki, banici, renegaci i padlinożercy, którzy ogryzają kości poległych i łupią tych, którzy wkrótce również rozstaną się z życiem. W Siedmiu Królestwach ludzkie wrony zgromadziły się na bankiet z popiołów... To czas, gdy mądrzy i ambitni, podstępni i silni, zdobędą umiejętności, siłę i magiczne talenty potrzebne, by przeżyć straszliwy okres, jaki ich oczekuje. Czas, w którym szlachetnie urodzeni i prości ludzie, żołnierze i czarodzieje, skrytobójcy i mędrcy muszą połączyć siły, ponieważ na uczcie dla wron jest wielu gości, ale tylko nieliczni ujdą z niej z życiem...

[Zysk i S-ka, 2006]

Sądzę, że większość osób czytających "Ucztę dla wron" (wydanie: Zysk i S-ka, 2006) zastanawia się, kim są panowie na okładce pierwszego tomu. Hipotez było wiele - jedni mówili, że to Szalony Król w towarzystwie Varysa i jakiegoś zbrojnego, inni - że mamy do czynienia z Jonem Conningtonem, który pojawia się w "Tańcu ze smokami" (co jest niemożliwe, bo "Uczta..." wyszła już w 2006 roku). Żadna hipoteza nie mogła być trafiona, bo okazuje się, że wydawca wstawił okładki z innych książek (zakładam...

Mnie odrobinę rozczarowała. Uważam, że jest przegadana i właściwie w żaden sposób nie posuwa akcji do przodu. Nie mogę powiedzieć, że źle się ją czyta, ale robi się to bardziej w nadziei, że wreszcie się coś wydarzy. A kiedy dochodzi się do ostatniej strony i okazuje się, że sytuacja niemalże nie zmieniła się w stosunku do poprzedniego tomu, czytelnik może się czuć oszukany.