Książka: 188 dni i nocy

Czytając "188 dni i nocy" wielokrotnie łapałam się na niepohamowanym zdziwieniu, jak można w taki (!) sposób pisać do siebie maile. Internetowa korespondencja prowadzona w sposób "mało internetowy" - mnie zachwyca. Domagalik i Wiśniewski piszą do siebie wiadomości, które przypominają tradycyjne, piękne listy w wersji nowoczesnej, on-line. Ale to tak naprawdę nieważne. Bo najważniejsze jest to, o czym oni piszą w tych listach. A piszą o wszystkim. O tym, jak można palić znicze w dzień Wszystk...

"188 dni i nocy" to książka, którą polecam jako lekturę po "S@motności w Sieci". Jest to zbiór maili korespondujących ze sobą Wiśniewskiego i Domagalik. JLW jak zawsze wnika w kobiecą duszę, wplatając w niesamowity sposób skomplikowane teorie fizyczne, chemiczne... cytuje Kinseya, Freuda etc. Niesamowita książka, może nie wciąga tak jak "S@motność...", nie porusza i aż tak nie wzrusza, ale warto ją przeczytać i codziennie delektować się kilkoma mailami =). Polecam.

Zdradzę mój osobisty pogląd, że prawzór, zarys książki "188 dni i nocy" pojawił się wcale nie wtedy, gdy Małgorzata Domagalik i Janusz Wiśniewski spotkali się i doszli do wniosku, że chcą stworzyć taki dziennik. Stało się to o wiele wcześniej. Być może zarys ten nie pojawił się wówczas w głowach samych jej autorów. Przyczynkiem do niego był artykuł Małgorzaty Domagalik "Wirtualny walet karo", w którym przy okazji rozmowy o "Samotności w Sieci" nawiązała się polemika feministki i "miłośnika kobie...

188 dni i nocy spędzili ze sobą on-line Małgorzata Domagalik i Janusz Leon Wiśniewski. W kilobajtach tekstu opisywali sobie siebie, czasem mówiąc zupełnie o czym innym. Choćby o spermie dodawanej do farby przez malarzy, o młodziutkiej Lou Salome - jedynej miłości Nietzschego, o statystykach i eksperymentach, o winie, muzyce i o tym, co by było, gdyby zmartwychwstali mieszkańcy paryskiego cmentarza Père-Lachaise.

Przede wszystkim jednak rozmawiali o miłości, zdradzie i samotności. Starali się zrozumieć, co łączy, a co dzieli mężczyznę i kobietę. Pytali o wszystko jak dziennikarze, odpowiadali jak przyjaciele.

[W.A.B., 2008]