Książka: Słońce Scortów

...czyli niespieszna opowieść o życiu pewnego rodu. Największą siłą i zniszczeniem rodziny jest sama rodzina. To refleksja, która nasunęła mi się po przeczytaniu tej książki. To nie jest książka z żywą, urozmaiconą akcją. To książka o spokojnym rytmie, nieco nawet powolnym, jak wszechobecne w niej słońce włoskiego regionu Apulia, a konkretnie słońce palące ziemie wokół wioski rybackiej będącej tłem wydarzeń, wioski Montepuccio. Ta książka nie jest spektakularną sagą rodzinną i tym, któr...

Wioska rybacka na skalistym cyplu nad Adriatykiem. Wyschnięta ziemia, rodząca jedynie oliwki. Palące słońce, w którym "jaszczurki śnią, by być rybami, a kamienie chętnie poszłyby ich śladem". Montepuccio w masywie Gargano zazdrośnie strzeże swoich tajemnic. Tu mieszka ród Scortów, milczących ludzi z bezlitosnej ziemi. Są oni spadkobiercami Luciana, gwałciciela, którego czyn zapoczątkował historię apulijskiego rodu. Przez pomyłkę bowiem los "postanowił igrać sobie z ludźmi, tak jak bawi się kot, końcem łapy, z rannym ptakami".

Refleksyjna, pełna ciepła opowieść o stuletnich dziejach rodu Scortów przyniosła trzydziestodwuletniemu pisarzowi Nagrodę Goncourtów w 2004 roku.

[Wydawnictwo W.A.B., 2005]