Książka: Król

Narrator, bardzo stary Żyd, opowiada o czasach swojej młodości i sprawności. Co trochę informuje czytelnika, że czegoś nie pamięta, że nie wie, czy był świadkiem pewnych wydarzeń, czy tylko mu o nich opowiadano, a to podsunęło mi myśl, że może narrator i główny bohater powieści to jednak ta sama osoba. Jednak nie to jest najważniejsze. Nie ma też większego, a może i żadnego, znaczenia dryfujący po niebie kaszalot, Litani (hebr. Lewitani, czyli… Lewiatan). Z nim czy bez niego, książka nie byłaby ...

Szczepan Twardoch to postać, która w ciągu ostatnich kilku lat stała się gwiazdą literackiej ekstraklasy naszego kraju. Pisarz zaczynający jako autor niszowych opowieści science fiction przeobraził się w jedno z najbardziej gorących nazwisk polskiej beletrystyki. Twórca "Morfiny" osiągnął sukces, o jakim wielu jego bardziej doświadczonych kolegów i koleżanek po fachu może tylko pomarzyć. Wydany w zeszłym roku "Król" potwierdza znakomitą formę Ślązaka. Ostatnia powieść mieszkańca Pilchowic zdr...

Warszawa lat trzydziestych. Kryzys. Wrzenie. Z jednej strony Eugeniusz Bodo umawia się z nią na dziewiątą, z drugiej Kum Kaplica, ramię w ramię z Jakubem Szapiro, mordują, gwałcą i szantażują. Mówiąc językiem Twardocha – trzymają za mordę całą Warszawę. W tle stolica, której już nie ma, pełen kotłujących się Polaków i Żydów garnek (wkrótce przyjdzie północ i ich rozdzieli), Ozon, Bund, pułkownicy, Poalej Syjon. Nad wszystkim zaś unosi się… potężne cielsko kaszalota Litani i cień drobnej figurki ...

„Król” to książka, która właściwie nie powinna mi się podobać, bo jest w niej mnóstwo tego, czego nie lubię: brutalna, okrutna przemoc, bandytyzm, bójki, morderstwa, wynaturzenia, wulgarność i dużo wszelkich płynów ustrojowych znajdujących się nie tam, gdzie powinny; boks, sporo boksu; wreszcie polityka, wprawdzie sprzed lat osiemdziesięciu, ale z całym swoim brudem i kłamstwem, i z tymi samymi demonami, które w polskiej polityce nigdy do końca nie pokonane, budzą się dziś. Choć unikać należy, z...

Dwie Warszawy, mówiące dwoma językami, żyjące w osobnych światach, okazujące sobie obojętność, czasem pałające nienawiścią. I mężczyzna, który w 1937 roku jest na ustach wszystkich...


"Nazywam się Mojżesz Bernsztajn, mam siedemnaście lat i nie jestem człowiekiem, jestem nikim, nie ma mnie, nie istnieję, jestem chudym, ubogim synem nikogo i patrzę na tego, który zabił mojego ojca, patrzę, jak stoi w ringu, piękny i silny.

Bokser w lewym narożniku ringu nazywa się Jakub Szapiro. Mierzy na pewno powyżej metra osiemdziesiąt. Rysy ma twarde i grube, na nosie ślad dawnego złamania, dziewięćdziesiąt dwa kilogramy zbitych mięśni, twardych kości i twardego sadła.

W prawym narożniku Andrzej Ziembiński. Przez chwilę wydał mi się podobny do gwiazdora filmowego, ale zaraz zrozumiałem, że to coś innego, że wygląda jak ze zdjęć i rysunków niemieckich sportowców, aryjskich półbożków, jakie czasem przedrukowywała ilustrowana prasa.

W pierwszym rzędzie na widowni siedzi niski, korpulentny mężczyzna. Wesoły i straszny goj. Nie wiedziałem wtedy, że był człowiekiem, na którego polecenie Jakub Szapiro zabił mojego ojca...

Nazywam się Mojżesz Inbar, mam sześćdziesiąt siedem lat. Zmieniłem nazwisko. Siedzę przy maszynie do pisania i piszę".


Szczepan Twardoch (ur. 1979) - jeden z najbardziej cenionych polskich współczesnych pisarzy. Autor bestsellerowych powieści: "Drach" (2014), uhonorowanej Nagrodą im. Kościelskich i niemiecką nagrodą literacką Brücke Berlin; "Morfina" (2012), za którą otrzymał Paszport "Polityki", Wawrzyn Śląski, Nagrodę Czytelników Nike i rekordową liczbę nominacji (m.in. do Nike, Gdyni i Angelusa). Jest też autorem uznawanego za literackie odkrycie "Wiecznego Grunwaldu" (2010) oraz dzienników "Wieloryby i ćmy" (2015). Mieszka w Pilchowicach na Górnym Śląsku.


[Wydawnictwo Literackie, 2017]