Książka: Drach

Słowniki podpowiadają, że drach jest regionalizmem znaczącym tyle co latawiec tudzież łobuz. Brzmi mało imponująco, to prawda, ale kiedy zagłębimy się w etymologię, zaczyna nabierać większego sensu i zdecydowanie większych rozmiarów. Wywodzące się z języka niemieckiego słowo Drache budzi już bowiem należny szacunek, bo trudno, żeby smok nie robił wrażenia. I w tych legendarnych stworzeniach upatrywałbym genezy tytułu powieści Twardocha, o czym dosyć jednoznacznie wspomina stary mistyk i szaman P...

"Na świecie pojawiacie się znikąd. Nie ma was zupełnie, a potem z nasienia wstrzykniętego w łono w ciele kobiety puchnąć zaczyna coś, co potem staje się wami, i nagle już jesteście z każdą chwilą coraz bardziej"[2]. Ośmioletni Josef Magnor ogląda świniobicie. XX wiek trwa od kilku lat. Trzydziestopięcioletni Nikodem Gemander, jego prawnuk, jedzie do Carrefoura, aby kupić cztery butelki wina. XXI wiek trwa od kilkunastu lat. Między rokiem 1906, kiedy to mały Zeflik – bo tak nazywają wówczas Jo...

Uwaga: czytelnicy nieletni i nielubiący scen makabrycznych/obscenicznych proszeni są o nieotwieranie „papli”. „Drach” to kolejna książka, która zachwyciłaby mnie do nieprzytomności, gdyby… ale „gdyby” zostawmy na później. Bo jest to nieprawdopodobnie mocna i bogata panorama śląskich losów, z tej części Śląska, która najdłużej pozostawała pod niemieckim panowaniem, na tyle długo, by spora część jej mieszkańców nawet nie bardzo potrafiła zdać sobie sprawę, że mówiąc „po naszymu”, mówi po ...

Drach wie. Wraz z kilkuletnim Josefem przygląda się świniobiciu. Jest październikowy poranek 1906 roku i, choć chłopiec nie ma o tym pojęcia, ryk zarzynanego zwierzęcia oraz smak wusztzupy powrócą do niego kilkanaście lat później, gdy po zakończeniu wojny będzie powracał na Śląsk.

Nikodem nigdy nie był w wojsku. Jest za to wziętym architektem. Z poprzedniego związku ma pięcioletnią córkę, a po samochodowym wypadku bliznę nad lewym uchem. Właśnie rozstaje się z żoną, by ułożyć sobie życie z inną. Drach jest jednak świadomy, że dziewczyna coraz bardziej wymyka się mężczyźnie.

Między Josefem a Nikodemem piękne, podłe, smutne i — ostatecznie — tragiczne losy dwóch rodzin; wiek wojen i powstań, śmierci i narodzin, miłości, zdrad i marzeń, które nigdy się nie spełnią. Drach o nich wie. Widzi przeszłość i zna przyszłość. Dla niego wszystko jest teraz...


Saga rodzinna? Wielka opowieść o Śląsku? A może powieść totalna, która wymyka się wszelkim kategoryzacjom?

Autor "Morfiny" w szczytowej formie.

[Wydawnictwo Literackie, 2014]

"Dracha", którego już kiedyś czytałam, zakończyłam tym razem na drugim rozdziale, gdyż o ile pierwsza część powieści Twardocha mnie ciekawiła ze względu na śląskie klimaty i osadzoną w nich sagę rodzinną i jakoś w niej znosiłam naturalistyczność języka, jakim powieść została napisana, to w drugiej i trzeciej części opisy scen różnych kontaktów seksualnych tak już mnie zaczęły obrzydzać, a powtórzenia w treści zaczęły nużyć, że po dwu rozdziałach dałam sobie spokój z kończeniem książki. Może ...

To przecież są wasze pojęcia i wy decydujecie, co to znaczy "dużo", a co "mało". We mnie tych pojęć nie ma, we mnie wartości są bezwzględne. I we mnie samym dla siebie i myśląc siebie, nie wyrażam wartości w jednostkach, nie wyrażam w jednostkach cenności, wielkości, mocy, objętości, sensu, długości, szerokości, zawartości, celowości, siły, potencjału i wszystkiego tego, co próbujecie ująć w arabskie cyfry, nie wyrażam w jednostkach, bo to jest mną i we mnie samym bezpośrednio i bardzo daleko...