Książka: Znaki szczególne

Szanowna Pani Paulino, Przyznaję, nie mogę być obiektywny w ocenie Pani ostatniej książki - „Znaków szczególnych”. Po pierwsze dlatego, że należę do Pani pokolenia (jestem tylko troszeczkę starszy), a to o nim Pani napisała. Po drugie - lubię Pani pisanie. Od lat. Niezależnie od tego, czy chodzi o krótkie omówienia nowości muzycznych na łamach „Rzeczypospolitej”, reportaże z Indii, kontrowersyjną relację z walki bokserskiej, czy historie dla najmłodszych o misiu Kazimierzu. Najbardziej zapadł...

Najnowsza książka Pauliny Wilk, autorki nagradzanego debiutu "Lalki w ogniu. Opowieści z Indii".


"Znaki szczególne" to prywatny zapis dorastania w czasie demokratycznych przemian. Osobista i poruszająca historia do rodzinnego czytania. Współczesna Polska ujęta w autobiograficznej opowieści trzydziestolatki, która razem z rówieśnikami przeżywała zachwyty i rozczarowania nową rzeczywistością.

Ukształtowani w okresie gwałtownych przemian i entuzjastycznej atmosferze wolności, stworzyli różnorodne pokolenie. Autorka, jak wszystkie dzieci transformacji, nosi własne znaki szczególne.


Od lat osiemdziesiątych XX wieku do dziś. Od socjalistycznych podwórek do open space i przestrzeni wirtualnej. Od pożyczanych rowerów i kapsli do kupionych na kredyt mieszkań i samochodów. Od pomysłowych zabaw na dywanie do schematycznych zadań w koncernach. I od baśniowej wizji demokracji do realnej, gorzkiej polityki.

"Znaki szczególne" są zapisem dorastania w wolności, która także dzieciom i nastolatkom postawiła zaskakujące wyzwania. Ostatni obywatele PRL, a jednocześnie pierwsi obywatele wolnej Polski – są generacją szczególną. Przecięci na pół, starzy i nowi zarazem. Wychowani w poczuciu równości i oswojeni z niedostatkiem, ale dorastający w atmosferze rywalizacji i wielkich szans. Nie w pełni nowocześni, bo także nieco staromodni.

Urodzona w 1980 roku autorka była jednym z dzieci porwanych przez wir przemian. Teraz ogląda własne dzieciństwo, dorastanie i dorosłość, opisuje też losy rodziny, sąsiadów i bliskich, by zrozumieć, jak głęboka, wszechobecna – i niezakończona – jest transformacja życia w Polsce. Powrót na podwórko to okazja, by z przeszłości zabrać wszystko, co potrzebne teraz w nowym, ale niekoniecznie lepszym świecie: czas wolny, wspólną przestrzeń, zdolność bycia razem i budowania kompromisów.

[Wydawnictwo Literackie, 2014]