Książka: Beksińscy: Portret podwójny

„Beksińscy” to nietypowa biografia napisana w stylu reportażu. Bo też była to nietypowa rodzina. Zdzisław został wybitnym malarzem, a Tomasz – prezenterem radiowym i tłumaczem filmowym. Ich zawody same w sobie mają jednak najmniejsze znaczenie. Wystarczy przyjrzeć się niepokojącym obrazom artysty, dowiedzieć się, że jego syn wiele razy próbował popełnić samobójstwo (co w końcu mu się udało), by choć w małym stopniu pojąć, iż nie mamy do czynienia z losem nudnych, przeciętnych zjadaczy chleba. ...

Sięgając po "Beksińskich. Portret podwójny" odnosimy słuszne wrażenie, że właśnie rozpoczynamy literacką przygodę z książką reporterską napisaną z wielkim rozmachem. Malując w naszej wyobraźni obraz Tomasza i Zdzisława Beksińskich, autorka czerpie z wielu wiarygodnych źródeł. Prawdziwy ogrom pracy włożonej w podanie wyłącznie prawdziwych informacji na temat tych dwu niesamowitych osobistości można dostrzec podczas lektury całej tej pozycji. Niedowiarkom doradzam zapoznanie się z wszystkimi podan...

Lubię czytać biografie. Szczególnie artystów: malarzy, pisarzy czy też fotografów. Ciekawi mnie zawsze, w jaki sposób zaczęła się ich kariera. Kiedy. Z jakiego powodu. Jakimi byli ludźmi. Ale tym razem zrobiłam chyba o jeden krok za daleko. Ku rozczarowaniu. I to nie tekstem, lecz charakterem bohaterów książki. Ale po kolei. Egzemplarz, który do mnie trafił, został porzucony przez dwie poprzednie czytelniczki z powodu depresyjnego wpływu, jaki miał na nie tekst, a raczej zdarzenia z życia głó...

I Nie czekam na książki. Owszem, mam ulubionych pisarzy i serie literackie. Ale nigdy nie jest tak, że nie mogę się doczekać ich kolejnego opusu albo następnej części cyklu. Nie ekscytuję się, kiedy wiem, że ten czy ów „pracuje nad nową powieścią”. Tak mam i już. Wyjątek w ostatnich latach był tylko jeden – książka reporterska Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy. Portret podwójny”. W tym przypadku dosłownie odliczałem dni do premiery. II Dlaczego? Trudno powiedzieć. Może powod...

"Zdzisław Beksiński nigdy nie uderzy swojego syna.
Zdzisław Beksiński nigdy nie przytuli swojego syna".


To nie jest książka o znanym malarzu, który tworzył dziwne i straszne obrazy. To nie jest książka o jego mrocznym synu, który fascynował się śmiercią i tak długo próbował popełnić samobójstwo, aż mu się udało. Ani też książka o obsesjach, natręctwach, fobiach i artystycznych szałach. Ani też o karierze, pieniądzach, wystawach i krytykach. To nie jest książka o skomplikowanych związkach, fascynacji muzyką i ciemną stroną mocy.

To książka o miłości – o jej poszukiwaniu i nieumiejętności wyrażenia. I o samotności – tak wielkiej, że staje się murem, przez który nikt nie może się przebić. O tym, że życie czasami przypomina śmierć, a śmierć – życie.


"Nieodgadnionych Beksińskich, ojca i syna, spotkało po śmierci coś wspaniałego. Otóż Magdalena Grzebałkowska napisała o nich wielką, głęboką i brawurową książkę reporterską. Złoty kruszec znalazł świetnego wydobywcę. Niech się chowają zmyślenie i powieści".

Mariusz Szczygieł


Magdalena Grzebałkowska ukończyła historię na Uniwersytecie Gdańskim, jest reporterką "Gazety Wyborczej" i autorką bestsellerowej biografii ks. Jana Twardowskiego "Ksiądz Paradoks".

[Znak, 2014]

W końcu i ja przeczytałam tę zachwalaną tak biografię. Niezła, naprawdę niezła (jak na to, że nie lubię biografii). Może forma reportażu trochę pomogła, chyba tutaj pasuje, w przypadku osób (prawie) współczesnych spełnia cel biografii. Bohaterowie wspaniale przedstawieni. A że nie są sympatyczni? To przecież nie ma być laurka, tylko portret. Tylko cieszyć się trzeba, że nie ma żadnych wnuków, którzy mogliby wytoczyć proces, jak to miało w miejsce w przypadku innych nie-hagiograficznych biografii...