Książka: Sezon burz

Zainteresowanych przestrzegam, że pewne fragmenty mej oceny mogą zdradzić im szczegóły akcji, ale starałem się zbyt wiele nie naświetlać. "Venron powrucil! A raczej jego sto kroć gorszy brat" [pis. oryg.] Te dysortograficzne słowa spotkałem, grając w scenariuszu stworzonym przez kogoś do gry "Heroes of Might & Magic III". Dlaczego je tu przytaczam? Bowiem pasują mi jak ulał do kiepskiej kontynuacji wspaniałej sagi fantasy - sagi o wiedźminie. Kontynuacji (tudzież prequelu) moim zdaniem potr...

Nie chcę wnikać, jakiego rodzaju motywacja stała za powrotem Andrzeja Sapkowskiego do (w teorii martwego) cyklu o Wiedźminie. Naturalnie nie brakuje opinii, że komuś się pieniążki skończyły, ale tego typu założenia pojawiają się zawsze, nie tylko przy literackich powrotach i pasują też zawsze, więc nie sposób traktować ich poważnie, nawet jeśli mają w sobie ziarnko prawdy (co z tego?). Znacznie wspanialej brzmi myśl, że Sapkowski najzwyczajniej stęsknił się za Geraltem, że stęsknili się za Geral...

Nikt nie zna się na fantasy. Poza mną. Smokus Nienażartus Drogi Czytelniku Zapewne dotarły już do Waszmości, do Waszmości - piszę, bo jak wiadomo, baba co czytać potrafi to dziw nad dziwy, rzadziej spotykany od bestyj jako ten Idr, co już na pierwszej* stronicy opowieści chce zeżreć wszelakie ludziska w promieniu mil kilkunastu i dopiero dzielny wiedźmin..., a jak już czytać potrafi, to po lektury poważniejsze sięga i klapsować się daje nie nazbyt chętnie, taka baba wykształcona, ku płc...

Do lektury zabierałem się z mocno mieszanymi uczuciami. À propos: uczucia mieszane są wtedy, kiedy narobi się w spodnie, bo z jednej strony to ulga, ale z drugiej – wstyd. Moje wątpliwości, rozterki i wahania były zapewne wynikiem przekonania, że nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, a wszelkie próby skazane są na… może nie niepowodzenie, ale na pewno rozczarowanie. Moje ambiwalentne uczucia wynikały z tego, że: 1. Pierwsze opowiadanie o wiedźminie Geralcie z Rivii ukazało się w „Fa...

Rec. Mateusz Budziakowski Ocena: 5/6 Od wydania ostatniej części sagi wiedźmińskiej – Pani Jeziora – minęło niemal 15 lat. Przez ten czas spod pióra Andrzeja Sapkowskiego wyszła m.in. przyjęta ciepło Trylogia husycka, skrytykowana powszechnie Żmija i kilka innych książek. Świat Geralta, wydawało się, został na zawsze zamknięty przed czytelnikami. Autor zarzekał się, że Wiedźmin to temat zamknięty, że o żadnych sequelach czy kontynuacjach mowy być nie może. Problem został jednak ostatecznie...

W jednym z kluczowych odcinków serialu „Twin Peaks” agentowi Cooperowi przyśnił się karzeł, który powiedział: „Mam dobre wieści. Guma do żucia, którą lubisz, znów stanie się modna”[1]. Ja zaś, bez proroczego snu i karła, jestem świadkiem powrotu „in style” Geralta z Rivii. I to – nie bójmy się użyć tych słów – powrotu w wielkim stylu. W 1986 roku w grudniowej „Fantastyce” ukazało się nadesłane na konkurs opowiadanie „Wiedźmin”. Na okładce miesięcznika widniała wężowa twarz i napis „Egzorcyzm...

Mam słabość do Geralta z Rivii. Mam również słabość do Yennefer, bo marzyłam o kruczoczarnych włosach i fiołkowych oczach na długo przed tym, zanim ją poznałam. Mam słabość i do Jaskra, i do Ciri, i do wampira Regisa – wieki temu zawładnęli moją wyobraźnią i wiem, że się od nich nie uwolnię. Szczerze mówiąc, wcale nie chcę się uwalniać. Mam w końcu słabość do samego Sapkowskiego i jestem pewna, że sięgnę po wszystko, co napisze (choć uważam, że za to, co mi zrobił "Żmiją", powinien się smażyć w ...

Po 14 latach oczekiwania pojawiła się kolejna książka o przygodach wiedźmina Geralta z Rivi, pt. „Sezon burz”. Andrzej Sapkowski nie zawiódł swoich fanów. (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu)...

Oto nowy Sapkowski i nowy wiedźmin. Mistrz polskiej fantastyki znowu zaskakuje. "Sezon burz" nie opowiada bowiem o młodzieńczych latach białowłosego zabójcy potworów ani o jego losach po śmierci/nieśmierci kończącej ostatni tom sagi.

"Nigdy nie mów nigdy!". W powieści pojawiają się osoby doskonale czytelnikom znane, jak wierny druh Geralta – bard i poeta Jaskier – oraz jego ukochana, zwodnicza czarodziejka Yennefer, ale na scenę wkraczają też dosłownie i w przenośni postaci z zupełnie innych bajek. Ludzie, nieludzie i magiczną sztuką wyhodowane bestie. Opowieść zaczyna się wedle reguł gatunku: od trzęsienia ziemi, a potem napięcie rośnie. Wiedźmin stacza morderczą walkę z drapieżnikiem, który żyje tylko po to, żeby zabijać, wdaje się w bójkę z rosłymi, niezbyt sympatycznymi strażniczkami miejskimi, staje przed sądem, traci swe słynne miecze i przeżywa burzliwy romans z rudowłosą pięknością, zwaną Koral. A w tle toczą się królewskie i czarodziejskie intrygi. Pobrzmiewają pioruny i szaleją burze. I tak przez 404 strony porywającej lektury.

"Wiedźmin. Sezon burz" to w wiedźmińskiej historii rzecz osobna, nie prapoczątek i nie kontynuacja. Jak pisze Autor: Opowieść trwa. Historia nie kończy się nigdy...

[superNOWA, 2013]

Co czuje człowiek, który bardzo kogoś polubił, ceni go i wychwala po wszystkich odpustach kościelnych, ale wie, że nigdy już tej osoby nie spotka? Czuje pustkę, żal po stracie. Często wspomina przeżyte wspólnie przygody, wzdycha, rozpamiętując przyjaźń, która przeminęła. Z czasem powoli zapomina, znajduje inne przyjaźnie i nowych idoli. Jednak kiedy w głowie pojawia się błysk wspomnienia, na ciele występuje gęsia skórka, a po plecach wędrują „mrówki”. A gdy nagle, bez żadnej zapowiedzi, nada...

Miecze wiedźmina. Miecz pierwszy jest stalowy. Stal syderytowa, ruda pochodząca z meteorytu. Kuta w Mahakamie, w krasnoludzkich hamerniach. Długość całkowita czterdzieści i pół cala, sama głownia długa na dwadzieścia siedem i ćwierć. Wspaniałe wyważenie, waga głowni precyzyjnie równa wadze rękojeści, waga całej broni poniżej czterdziestu uncji. Wykonanie rękojeści i jelca proste, ale eleganckie. Miecz drugi, podobnej długości i wagi, srebrny. Na jelcu i całej klindze znaki runiczne i glify...