Książka: Koniec Wieczności

Moje zaskoczenie nie było ogromne, gdy okazało się, że Isaac Asimov jest (a w zasadzie był, bo żył, żył i umarł) amerykańskim pisarzem. Przecież to takie amerykańskie imię i nazwisko. Gdzieś tam w tle majaczy niby rosyjskie pochodzenie autora, ale mnie już nic, co ma związek z Rosją nie zadziwi i niczego nie uznaję za pewnik. Wzruszeniem ramion skwitowałem więc fakt, iż Depardieu jest Rosjaninem, a Asimov był Amerykaninem o dosyć niecodziennej ni to fryzurze, ni to zaroście (sam nie wiem, jak to...

"Koniec Wieczności" to jeden z tytułów na liście pozycji obowiązkowych, którą w pośpiechu nabazgrał mi w brudnopisie mój znajomy na obozie letnim, gdzie go poznałem, zapalony miłośnik fantastyki. Następnie z coraz większym zafascynowaniem odnajdywałem i czytałem kolejne z poleconych przez niego książek. Wszystkie były doskonałe i głęboko zapadły mi w pamięć. Żadna z nich jednak bardziej niż "Koniec Wieczności" Isaaca Asimova. Autora znałem już wcześniej, przede wszystkim jako twórcę cyklu "F...

Dawno, dawno temu, zrażona przykrymi doświadczeniami z czasów szkolnych, obiecałam sobie, że kiedy wreszcie będę mieć swobodę wyboru lektur, szerokim łukiem będę omijać te o tematach wojennych i fantastykę. Oczywiście życie - jak zwykle kpiąc sobie z planów - skutecznie zweryfikowało tę opinię. Nie pamiętam już w jakich okolicznościach, ale kiedyś złapałam coś o wojnie, potem o fantastyce, i tak już zostało. I dziś jestem głęboko przekonana, że właśnie książki na te tematy najbardziej przypadły ...

2456 Stulecie. W świecie równoległym, zwanym Wiecznością, istniejącym poza czasem, grupa ludzi decyduje o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości całej ludzkiej rasy. Jej przedstawiciele podróżują przez stulecia, dokonując drobnych korekt w historii ludzkości w celu zmiany rzeczywistości na lepszą - bezpieczniejszą, pozbawioną konfliktów, wojen i klęsk. Tylko nieliczni wybrańcy dostępują zaszczytu pracy dla Wieczności. Jedną z takich osób jest urodzony w 95 Stuleciu Technik Andrew Harlan. Od każdego Wiecznościowca wymaga się, by nie okazywał żadnych emocji. Andrew nie zdaje sobie sprawy, iż posiada uczucia, dopóki sam nie zakochuje się w kobiecie z przyszłości. Aby być z No's, gotów jest zaryzykować wszystko, nawet ostateczny koniec Wieczności. Wystarczy, że nie wykona swego najnowszego zadania: wysłania w przeszłość człowieka, który, choć sam o tym jeszcze nie wie, zostanie odkrywcą praw umożliwiających podróżowanie w czasie. Jeśli ta misja się nie powiedzie, Wieczność przestanie istnieć, gdyż nigdy nie zostanie wynaleziona...

[Albatros A. Kuryłowicz, 2012]

Dla mnie też czytanie tej książki było niezwykłym przeżyciem. Z pewnym przerażeniem odkryłem, że czytam książkę w pewnym sensie o miłości (pierwszy raz w życiu, swoją drogą). Nie mogę jednak zgodzić się z argumentem, że to opowieść głównie o miłości. Wyraża ona raczej typowo ludzki strach przed zmianami, chęć zachowania istniejącego porządku za wszelką cenę. Te wszystkie stulecia niczym praktycznie się od siebie nie różnią. Sami ludzie to spowodowali. I, jak wyjaśnia na końcu Noys, doprowadzili ...