Książka: Badania terenowe nad ukraińskim seksem

Recenzja oficjalna PWN Recenzent: Katarzyna Kurowska (ktrya) Badania terenowe nad ukraińskim seksem po raz pierwszy ukazały się w 1996 roku i wzbudziły mnóstwo kontrowersji. Są uważane za „apologię literatury kobiecej i biblię ukraińskiego feminizmu” [1]. Feministyczna perspektywa, przełamanie tabu, otwarte mówienie o cielesności niekonwencjonalnym językiem – przez krytyków było uznawane za zdradę interesów narodowych [2]. Narodu, gdzie kobieta ma pełnić funkcję reprodukcyjną, a nie być in...

Książka o dość prowokacyjnym tytule, który z pewnością zwiększył jej popularność, nie jest bynajmniej naukową dysertacją na temat zachowań seksualnych naszych wschodnich sąsiadów. I jeśli jest w niej mowa o jakiejkolwiek sferze seksualności, to tylko o intymnej sferze osobistych doświadczeń autorki wikłającej się w skomplikowaną i dość toksyczną zależność od malarza Mykoły. I choć Zabużko rewelacyjnie zagrała na emocjach i poruszyła uwagę czytelników tytułem swej powieści, to jednak treścią,...

Jedna z najgłośniejszych powieści ostatnich dekad uznana za manifest feminizmu i wiwisekcję postkomunistycznej Ukrainy.

Wydana po raz pierwszy w 1996 roku powieść, którą sama Oksana Zabużko określiła mianem psychoanalizy narodowej, szybko stała się ukraińskim bestsellerem i zyskała międzynarodowy rozgłos. Jej bohaterka, poetka i wykładowczyni, z dystansu amerykańskiego uniwersytetu przygląda się swojej poturbowanej przez historię ojczyźnie, Ukrainie, ale i sobie samej, uwikłanej w trudną relację, przeszłość i własne ograniczenia. W hybrydycznej narracji Zabużko pokazuje, jak lata totalitaryzmu odcisnęły piętno na intymnych relacjach, skazując je na bylejakość i stereotypowość ról. Drapieżnym, gęstym od emocji językiem pisze o bitwie, którą jej bohaterka musi stoczyć, by zawalczyć o siebie, a także o pracy, jaką musi wykonać jej zdegradowany mentalnie i kulturowo kraj. "Badania terenowe nad ukraińskim seksem" w momencie wydania budzące liczne kontrowersje z upływem czasu stały się współczesną klasyką i zapoczątkowały falę literatury tworzonej przez pisarki zwane córkami Zabużko. Do dziś są najchętniej przekładaną ukraińską powieścią, prowokującą do dyskusji o ukraińskich kompleksach i sytuacji kobiet w postsowieckim społeczeństwie.


Oksana Zabużko (ur. 1960) - jedna z czołowych ukraińskich pisarek, laureatka wielu nagród krajowych i zagranicznych. W Polsce ukazały się powieści "Badania terenowe nad ukraińskim seksem" (2003) i "Muzeum porzuconych sekretów" (2012), zbiór opowiadań "Siostro, siostro" (2007) i wywiad rzeka "Ukraiński palimpsest. Oksana Zabużko w rozmowie z Izą Chruślińską" (2013). W 2013 r. za "Muzeum porzuconych sekretów" otrzymała Nagrodę Literacką "Angelus". Mieszka w Kijowie.


[Wydawnictwo Agora, 2022]

Dziwna książka, w której najwięcej seksu jest w tytule. Nowatorskie podejście do treści i jej prezentowania. Bohaterowie - poetka i malarz - para ukraińskich intelektualistów. Książka ukazuje nam, że my nie potrafimy żyć. Nie potrafimy doceniać tego co mamy. Ale motamy się, jak koty w kłębek nici, i zaciskamy pętle przeszłości i upodlenia na własnej szyi. Próbujemy się uwolnić... ale to wszystko ciągnie się za nami. Książka mnie zaskoczyła. Pozytywnie. Warta przeczytania i przemyślenia.