Książka: Pałac lodowy

Autor noty wydawniczej pisze, że „Pałac lodowy” to „poetycka baśń opowiedziana w sposób realistyczny”*. Przymiotnik „realistyczny” ma zatem uspokoić potencjalnego czytelnika — żaden latający smok nie zatrzepoce mu skrzydłami nad głową. Nie mówiąc już o innych stworzeniach fantastycznych. Wrażenie baśniowości zostaje osiągnięte inaczej, jest pochodną sposobu przedstawiania świata. Stwierdzenie, że widzimy go oczyma jedenastoletniej dziewczynki, byłoby zbytnim uproszczeniem. Dziecko nie potrafiłob...

Wydaje mi się, że (wbrew pozorom) trudno jest pisać o książce, która bezgranicznie zachwyca. Trudno jest pisać o tym z jaką intensywnością się ją przeżywało od pierwszej do ostatniej strony. Trudno jest pisać ze świadomością, że żadna recenzja nie odda właściwie kunsztu danej książki. A jednak spróbuję. W swojej baśniowej opowieści Tarjei Vasaas zabiera czytelnika pod usiane gwiazdami norweskie niebo. W krainę pełną błyszczącego śniegu, orzeźwiającego wiatru i twardego, nieustępliego lodu. T...

Tarjei Vesaas to jeden z największych pisarzy XX wieku. Urodził się w 1897 roku w Vinje, debiutował w 1923 r. powieścią "Menneskebonn" ('Ludzkość'). Już jego pierwsze utwory - powieści, poezje i dramaty - określają charakterystyczne cechy jego pisarstwa: nastrojowość, wielką wrażliwość na zjawiska przyrody, subtelność w kreśleniu postaci. Z wczesnego okresu twórczości pochodzi, wydana również w Polsce, powieść "Wielka gra" z 1934 r. Przełom, nowy etap w twórczości pisarza wyznacza pochodząca z 1...

To piękna książka i polecam ją wszystkim. Jest lekturą zarówno dla młodych, jak i dojrzalszych czytelników. To smutna historia, której streszczenie nie miałoby sensu. To po prostu należy przeczytać. Dla osób nieuodpornionych na literaturę skandynawską mam drobną radę: przed podjęciem lektury radziłabym zaopatrzyć się w ogromną tabliczkę czekolady albo gigantyczne wiadro lodów (choć to drugie to raczej kiepski pomysł :)), bo autor tak sugestywnie przekazuje lodowatą, dołującą atmosferę, że ...

"Pałac lodowy" jest to poetycka baśń opowiedziana w sposób realistyczny, bez najmniejszej domieszki elementu literackiej fantastyki. Baśniowość książki wynika stąd, że autor ukazuje w niej świat widziany oczyma dziecka, jedenastoletniej dziewczynki, która po raz pierwszy przeżywa wielką, egzaltowaną przyjaźń i po raz pierwszy styka się ze śmiercią. Niewiele jest w całej literaturze światowej utworów poświęconych dziecku, które dorównałyby kunsztem artystycznym i wnikliwością psychologiczną dziełu Vesaasa.


[Państwowi Instytut Wydawniczy, 1969]

"Pałac lodowy" przywodzi na myśl "Proces" i "Zamek" Kafki oraz "Katedrę" Dukaja. Robi ogromne wrażenie, mogę tylko gorąco polecić :). To powieść-metafora, każdy z was pewnie zinterpretuje ją inaczej.

Kiedy przeglądałem książki na półce mojej biblioteczki, natknąłem się na tytuł "Pałac lodowy". Zaciekawił mnie on niezmiernie (sam nie wiem dlaczego) i zacząłem tę pozycję czytać. Okazała się ona wspaniałą powieścią. Autor sprawia, że postacie są niezwykle wyraziste i "pełnokrwiste", a ponadto tak realistycznie opisuje chłód i zimno panujące w Skandynawii, że czujesz się jakbyś sam się tam znalazł. Pomimo kilku momentów, które zbytnio mi się nie podobały, jestem bardzo, ale to bardzo zadowolony....

Dość smutna historia małej dziewczynki, warta przeczytania opowieść o przyjaźni; nie polecam wrażliwym na chłód...