Książka: Konopielka

Do małej wsi "zabitej dechami" przyjeżdża nauczycielka z miasta. I mąci chłopom w głowach. Ale to tylko jeden z wątków tej historii. Książka jest napisana specyficzną gwarą, która według językoznawców naprawdę nie istnieje w żadnej części Polski. Ale co z tego :)). Są takie fragmenty, że łzy płyną ze śmiechu.

O filmie słyszałem już dawno, o książce mniej. Ale zgodnie z moim solennym postanowieniem - "najsampirw ksiożka, późni na ekranie" ;), Konopielkę przeczytałem. Wpadła mi w łapki przypadkiem, wprost z wystawki urządzonej w powiatowej bibliotece. Wycinek historii wsi Taplary i jej mieszkańców, opisany w książce, ciekawy jest z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze narratorem jest taplarski gospodarz, który będąc ledwie co piśmiennym, świetnie radzi sobie z relacjonowaniem wydarzeń i używa do t...

Edward Redliński urodził się w 1940 r. we wsi Frankpol k. Białegostoku. Ukończył Politechnikę Warszawską i Studium Dziennikarskie UW. Pracował w "Gazecie Białostockiej", Rozgłośni Polskiego Radia w Białymstoku, "Nowej Wsi", "Kulturze". Za wybitne osiągnięcia w publicystyce otrzymał dwukrotnie nagrodę im. Bruna, przyznawaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. W 1967 r. debiutował tomem opowiadań pt. "Listy z Rabarbaru", wyróżnionym drugą nagrodą w konkursie LSW i ZMW na debiut prozatorski oraz nagrodę im. S. Piętaka. Opublikował też dwa tomy reportaży: "Ja w nerwowej sprawie" (1969) i "Zgrzyt" (1971). Następnie ukazały się dwie jego powieści: "Awans" i "Konopielka" - obie w 1973 roku. Weszły one do repertuaru sezonu teatralnego 1973/74. "Konopielkę" po raz pierwszy pokazano w formie monodramu w Lublinie, następnie na festiwalu Teatru Jednego Aktora we Wrocławiu. Wystawił ją Teatr im. C. Norwida w Jeleniej Górze. Powieść "Awans" teatry: Rozmaitości w Warszawie, Dramatyczny w Szczecinie, Teatr im. Jaracza w Olsztynie, Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Słowackiego w Koszalinie. Entuzjastycznie przyjęta przez czytelników oraz krytyków "Konopielka" otrzymała nagrodę tygodnika "Kultura" jako najlepsza książka roku 1973.

[Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1975]

Muszę się przyznać, że oglądałem dawno temu film z kolejną wspaniałą kreacją Krzysztofa Majchrzaka. Do dziś nie przeczytałem książki, ostatnio tylko słuchałem, jak czytał ją Wojciech Siemion. Po raz pierwszy zastanawiam się, czy dobrze w takiej sytuacji zrobiłem. Lektor tak pięknie wypełnił swoją rolę bajarza, że przez długi czas trudno się pozbierać. Ale do rzeczy: "uczycielka" w książce to taka naturalistyczna "siłaczka". Jednak w pewnym sensie jest jedynie tłem życia społeczności. To symbol w...