Książka: Wielkie solo Antona L.

"Wielkie solo Antona L.", jak zapewniała okładka, miało być "żartem literackim, swoistą robinsonadą, napisaną z charakterystycznym dla Rosendorfera dowcipem, pomysłowością i darem zajmującego opowiadania (...)"*. Pomysł niewątpliwie jest, robinsonada i to swoista - owszem, ale z resztą pozwolę sobie się nie zgodzić. Pomysł fabularny - niezwykły. Każdy z nas słyszał z pewnością o tajemnicach Trójkąta Bermudzkiego, który w czasach popularności Dänikena elektryzował społeczeństwo za sprawą n...

Początek powieści Rosendorfera nie pozwala przewidzieć dalszego jej ciągu. Poznajemy Antona L., urzędnika skarbowego, hipochondryka, życiowego ciamajdę. Budzi się on jak zwykle i szykuje do pracy. I jak zwykle ma problemy, by zdążyć do pracy na czas. Dlatego też wymyśla wiele różnych wariantów usprawiedliwień dla szefa. Próbuje zadzwonić do pracy, aby usprawiedliwić nieobecność, lecz telefon nie działa. Dlatego idzie pieszo do pracy, ale okazuje się, że budynek urzędu jest zamknięty. Na ulicach ...

Punktem wyjścia powieściowej akcji jest tajemnicza katastrofa kosmiczna - pewnej nocy znikają wszyscy zamieszkujący naszą planetę ludzie, z wyjątkiem jednego: przeciętnego urzędnika skarbowego. W rozpadającej się cywilizacji, wypieranej przez bujną przyrodę, śledzimy frapujące sam na sam człowieka z miastem, jego usiłowania, aby dociec, dlaczego ocalał właśnie on.

"Wielkie solo Antona L." to błyskotliwy żart literacki, swoista robinsonada, napisana z charakterystycznym dla Rosendorfera dowcipem, pomysłowością i darem zajmującego opowiadania.

[Czytelnik, 1989]


---
Od siebie dodam tylko, że ta powieść należy do gatunku "książek wielokrotnego użytku" - gwarantuję, że jeśli Ci się spodoba, będziesz wracać do niej co najmniej kilka razy.