Książka: Pantaleon i wizytantki

Zdecydowanie najlepsza "rozrywkowa" powieść Peruwiańczyka. Brawurowo napisana, w intrygujący sposób skomponowana z różnorodnych fragmentów - listów, sprawozdań, artykułów prasowych - opowieść o pionierskim dokonaniu kapitana Sił Lądowych Peru Panty Pantoji. Bohaterski wojskowy ten, poświęcając dla dobra Ojczyzny swe udane życie rodzinne, wykonuje ściśle tajną misję nad Amazonką. W niemal całkowitej głuszy buduje mianowicie od podstaw pewien kłopotliwy sektor usług dla wojska. Mniej eufemisty...

Książka "Pantaleon i wizytantki" była moim drugim podejściem do prozy ubiegłorocznego noblisty - Maria Vargasa Llosy. Po przeczytaniu kryminału "Kto zabił Palomina Molero?" wpadłem na książkę niepoddającą się schematom i niedającą się porównać do jakiejkolwiek innej pozycji literatury. Pisząc o owej powieści nie sposób nie wspomnieć choćby jednym zdaniem o jej formie. Peruwiański pisarz ubrał swój utwór w nader oryginalne szaty. Przemieszane ze sobą dialogi czynią akcję dynamiczną, autentyczn...

Być może Mario Vargas Llosa jest noblistą. Być może poruszył w swoim "Pantaleonie..." poważne kwestie (choćby stosunki panujące w armii i zjawisko określane w Polsce jako "dulszczyzna"). Mnie jednak nie chciało się szukać tych głębszych treści i czytając tę książkę, świetnie się bawiłam, od czasu do czasu zaśmiewając się w głos (a zapewniam, że nie robię tego często). Szanowny Noblista Mario Vargas Llosa jest po prostu dotychczas nieujawnionym następcą Joanny Chmielewskiej (ostatecznie jest od n...

Pantaleon z pewnością nie jest mężczyzną, który by mi się spodobał. Wielu kobietom - wręcz przeciwnie: jest wierny, oddany, ułożony, pełen szacunku dla płci pięknej oraz zwierzchników... Ale nie zna umiaru w tym, co robi. Gdy wysłano go do wojskowej kuchni - gotowanie i jedzenie tak go zajęło, że przytył dobre parę kilo, gdy dostał przydział do magazynów z odzieżą - stała się ona jego bzikiem, aż zaczęto myśleć, iż jest homoseksualistą... Co się stanie, gdy dostanie zgoła inny, bardziej kontrowe...

Zaniepokojone powtarzającymi się przypadkami gwałtów w miejscach bliskich stacjonujących wojsk, dowództwo Sił Lądowych Peru decyduje się na utworzenie tajnej służby o nazwie SWGPGO (Służba Wizytantek przy Garnizonach, Posterunkach i innych Obiektach). Szumne to określenie oznacza oddział prostytutek powołanych do świadczenia regularnych usług wojsku. Do spełnienia tej ściśle tajnej misji zostaje wyznaczony wzorowy żołnierz, kpt. Sił Lądowych Pantaleon Pantoja - w życiu prywatnym wzorowy syn i...

Liczba gwałtów popełnianych przez żołnierzy Sił Lądowych Peru rośnie zatrważająco. By przywrócić armii dobre imię i zapanować nad wstydliwymi występkami, dowództwo powierza Pantaleonowi misję utworzenia specjalnej Służby Wizytantek. Kapitan Pantaleon Pantoja, znany z niezwykłej dyscypliny i oddania wojsku, organizuje perfekcyjnie działającą machinę frywolnego przemysłu. Z pełnym zaangażowaniem dopracowuje szczegóły, które usprawnią pracę gotowych do pełnego poświęcenia kobiet. A wszystko w ścisłej tajemnicy wojskowej.

"Pantaleon i wizytantki" to jedna z najzabawniejszych i równocześnie najbardziej gorzkich powieści Llosy. Pod przykrywką satyry autor przemycił refleksje kompromitujące nie tylko armię, ale i system sprawowania władzy.
Czy tylko w Peru?


Mario Vargas Llosa (ur. w 1936 roku w Peru), jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy, autor wielu powieści, opowiadań, sztuk teatralnych, publicysta i polityk. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i jednym z poważniejszych kandydatów do Nagrody Nobla.

Wśród jego najlepszych powieści znajdują się między innymi: "Rozmowa w »Katedrze«", "Ciotka Julia i skryba", "Wojna końca świata", "Miasto i psy", "Kto zabił Palomina Molero?" oraz "Święto kozła", a także najnowszy tytuł – "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki".

[Wydawnictwo Znak, 2007]

Powieść "Pantaleon i wizytantki" nie zachwyca. Nie można odmówić jej komizmu, szczególnie komentarzom gderliwej teściowej i samej żony, ale niekiedy ten dowcip balansuje na granicy dobrego smaku. Na pewno godna polecenia tym, którzy sądzą, że do pewnych sytuacji nie umieliby się dostosować. Llosa pokazuje, że nie ma nic bardziej mylnego.