Książka: Biały kamień

W tej książce skrzypi drewniana podłoga, w sieni stoją wiklinowe kosze, po brzegi pełne zielonego agrestu, przez wpółotwarte okno wpadają promienie słońca, w oddali szczeka pies, lekki wiatr przynosi zapach świeżo skoszonej trawy, drewna przygotowanego do napalenia w piecu... W tej książce mały chłopiec - pradziadek autorki - odkrywa pierwsze zapachy, smaki, barwy, dojrzewa, przeżywa pierwszą miłość, która staje się jego ostatnią, pomimo że drogi rozwidlają się i nikną w przeciwnych stronach....

Akcja powieści rozgrywa się na Podolu, na przełomie XIX i XX wieku. Ukazuje historię wewnętrznego dojrzewania. Główny bohater, Franciszek, zwany Pradziadkiem, ma obsesję czasu. Żyje poza historią.

Cierpienie i lęk przed śmiercią łagodzi, kultywując własne, wewnętrzne rytuały. Czerpie siłę do życia z mitu, ze wspólnych symbolicznych obrazów. Znaleziony z dwójką rodzeństwa w świeżo rozkopanym grobie cmentarnym, na wpół zagłodzony, próbuje walczyć z losem, jaki zgotowało mu życie po śmierci rodziców.

Ten mityczny pradziadek żyje poza historią, w rytmie natury - rodzenia, umierania i odradzania się. Uczy się, rozwija, marzy i śni, zanurzając się w micie. Nie godząc się na nieodwracalność historii, Bolecka posłużyła się pamięcią, po to, by zatrzymać zdarzenia w ruchu.

[słowo/obraz terytoria, 2004]