Książka: Nocny patrol

Szczerze mówiąc, nie wiem już, z jakiego powodu sięgnęłam po „Nocny patrol” Siergieja Łukjanienki, pierwszą część cyklu o Patrolach. Doskonale za to pamiętam okoliczności tego wydarzenia. Wrzesień. Po kolejnej poprawce wracam z koleżanką do domu. I z uporem maniaka szukam tej konkretnej książki we wszystkich księgarniach i na wszystkich stoiskach, które można znaleźć na Dworcu Centralnym. Zdobycie „Nocnego patrolu” (co wcale nie było wtedy tak łatwym zadaniem) to jedyna korzyść, jaką przyniósł m...

''Nocny Patrol'' to jedna z tych książek, o których czytałam opinie, ktoś mi o niej opowiadał i była od dłuższego czasu na mojej liście pozycji ''do przeczytania''. Dotarłam do niej dopiero w chwili, gdy przybyłam do biblioteki po ''Starcie królów'' Martina, lecz ponieważ ktoś je wypożyczył, szukałam czegoś w zastępstwie. No i padło na ''Nocny Patrol''. W zasadzie opis z okładki (wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 2003) mnie nie przekonywał, podobnie jak ten typ fantastyki. No, ale do literatur...

Uf, szybko to poszło. Szybko i przyjemnie - muszę dodać. Czytałem to, co chciałem - pardon - czego się spodziewałem. A już po okładce i po notce z tylnej okładki wiedziałem, że tak będzie. Ale jak właściwie? Lekko, komiksowo i mrocznie. Będzie tak, że człek siądzie przy biurku i siedzieć będzie, aż go siłą oderwą. A nie jest to pozycja w żadnym stopniu dla mnie wybitna - ot, operuje doskonale przewidywalnymi sztuczkami, dużą ilością akcji, pięknymi kobietami (mrocznymi i tajemniczymi - mus...

Wszystko zaczęło się od tego, że chciałem obejrzeć film. Powszechnie zaś wiadomo, że każdy szanujący się "czytacz" powinien oglądanie ekranizacji zacząć od lektury książki. A ponieważ pan minister dał dotację na nowości wydawnicze i w naszej bibliotece pojawił się "Nocny patrol"... sami rozumiecie - sięgnąłem. Książka, jak głosi okładka, jest pierwszą częścią dylogii, której dopełnieniem ma być "Dzienny patrol". Jest to o tyle dziwne, że z tego, co wyczytałem w Internecie, filmy mają być trzy...

Do niedawna popularny w wąskim kręgu miłośników fantastyki, obecnie, dzięki filmom "Straż Nocna" i "Straż Dzienna" - najsłynniejszy i najlepiej sprzedający się w Rosji autor Siergiej Łukjanienko prezentuje swoją najbardziej znaną powieść, "Nocny Patrol".


Równolegle do ludzkiego świata, pełnego zwykłych ludzkich spraw, problemów i namiętności, istnieje świat Zmroku, miejsce między cieniami, do którego mogą wejść wyłącznie Inni.

Niegdyś byli ludźmi, lecz w pewnym momencie przekroczyli niewidzialną barierę. Zaczęli dostrzegać to, co jest niewidoczne dla zwykłych śmiertelników, weszli do Zmroku - i zyskali niezwykłe talenty i możliwości.

Jedni zostali Jasnymi Innymi i stanęli po stronie Światła, drudzy - Ciemnymi i weszli na drogę Ciemności. Światło i Ciemność, Dobro i Zło...


"Współczesna Moskwa to dla Łukjanienki pole bitwy. Ale nie tej tradycyjnej, między mafią a milicją, lecz pomiędzy potężnymi siłami Patroli złożonych z wampirów, czarodziejów i wróżek. Doskonałe manichejskie urban fantasy z rosyjską duszą, obficie podlewaną najlepszą na świecie wódką".
Wojciech Sosnowski - Wirtualna Polska S.A.

[Mag, Warszawa 2007]

Po przeczytaniu kilku recenzji bez wahania wypożyczyłem od razu i drugą część, czyli "Dzienny patrol" - z perspektywy przeczytanej pierwszej: chyba niepotrzebny pośpiech. Jak na książkę "rosyjskiego kultowego pisarza SF"* nie ma tu typowych dla fantasy elementów. Można by powiedzieć: typowe jest nudne, więc zaczyna się nieźle. Ale jeżeli elementy typowe są tymi konstytuującymi, to coś tutaj nie działa tak, jak powinno. Przede wszystkim uderza brak akcji. Po opowieści o bojowniku o Światłość w...

Całkiem przypadkiem natrafiłam na tę książkę akurat teraz, kiedy jest wyświetlany w kinach film nakręcony na jej podstawie. O filmie słyszałam dużo złych rzeczy, natomiast po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia. Podobał mi się sam pomysł, zapałałam sympatią do głównego bohatera - charakterystycznego dla Łukianienki mieszkańca Moskwy, który do swojego miasta ma podobny stosunek jak ja do Warszawy, czyli wyraźnie widzi jego wady, ale nie chce mieszkać gdzie indziej. Irytowała mnie natomia...