Książka: Kuzynki

Dość typowa reakcja na informację o nowej książce Pilipiuka to „aha, znów Wędrowycz”? Po wzięciu do ręki szybko przekonujemy się jednak, że szeroko znany bohater wielu opowiadań Jakub Wędrowycz nie ma z „Kuzynkami” zupełnie nic wspólnego (odradzam jednak wnikliwe czytanie informacji umieszczonej na tylnej stronie okładki, bo niestety pozbawia pewnego elementu zaskoczenia). Jeśli pisarstwem Pilipiuka interesujemy się nie od dziś, to możemy też odkryć, że główne bohaterki powieści są nam dobrze zn...

Opowieść o czterystuletniej szlachciance Stanisławie, jej młodszej o kilka pokoleń kuzynce, agentce CBŚ Katarzynie oraz Monice - wampirzycy, która tuła się po świecie od ponad tysiąca lat, choć wygląda na szesnaście. Gdy te trzy się spotkają, już wiadomo, że będzie ciekawie. A wszystko to w scenerii współczesnego Krakowa. Książkę czyta się lekko, duża jej część to dialogi, nie znajdujemy tu przydługich, nużących opisów, aczkolwiek czegoś czasem brak. Książka pana Pilipiuka nie jest arcydziełe...

Trzy bohaterki - nieśmiertelna, agentka CBŚ i wampirzyca. Wszystkie młode, piękne i wszechstronnie uzdolnione. Ich losy przecinają się pewnej jesieni w Krakowie i już pozostaną ze sobą splecione. Główna intryga: najpierw wzajemnie odkrywają swoją tożsamość, a później usiłują znaleźć Alchemika, ostatniego człowieka na świecie, który może przedłużyć nieśmiertelność jednej z nich... Dla porządku, zacznę omawianie "Kuzynek" Pilipiuka od zalet tej książki. Otóż czyta się to gładko i lekko. Dość du...

Od razu się przyznam, że za pierwszym razem nie zdołałam doczytać powieści do końca. Jednak z uwagi na fakt, że Biblionetka nie zamieszcza recenzji takich niedoczytanych książek (co skądinąd jest jak najbardziej słuszne), wybrałam się do biblioteki, ponownie pożyczyłam książkę i urządziłam sobie weekend z "Kuzynkami". Moja opinia o lekturze nie zmieniła się ani na jotę. Mamy zatem trzy kobiety, wokół których zbudowana jest fabuła: Stanisława dzięki kamieniowi filozoficznemu żyje już ponad 40...

"Kuzynki" były trzecią po Wędrowyczach książką Pilipiuka, na którą trafiłem. I trafiłem doskonale, bo chociaż według okładki "produkt nie zawiera Jakuba Wędrowycza", to książkę czyta się świetnie od samego początku. Zacznę od pomysłu, bo ten wydaje się najciekawszy. Czy nieśmiertelność to temat oklepany? Czy można napisać coś interesującego i oryginalnego o kamieniu filozoficznym? Czy po Wędrowyczu ktokolwiek mógłby przypuszczać, że Pilipiuk napisze coś jeszcze ciekawszego? Owszem, udało mu ...

Powieść wyrosła z opowiadania nagrodzonego Zajdlem 2002.

Produkt literacki wolny od Jakuba Wędrowycza.

"Kiedyś w budowaniu podobnego klimatu specjalizowała się tzw. literatura młodzieżowa - także Nienacki w opowieściach o Panu Samochodziku, których kontynuację pisał Andrzej Pilipiuk. Tak mogła zajść osmoza. »Kuzynki« to lekka i błaha, sympatyczna - nawet tysiącletniej Pilipiuka nie da się nie lubić! - do kości polska powieść fantastyczna.
Tak rzadko znajduję książki, zwłaszcza z rodzimej fantastyki, które - choć w godzinę już zapomniane, w trakcie lektury i przez tę godzinę po - pozwalają znowu poczuć dziecięcą radość życia, życia jak wakacyjnej przygody, na którą wybieramy się z przyjaciółmi".
Jacek Dukaj, "Nowa Fantastyka"

"Dawno już nie czytałam tak ciepło i z wiarą w ludzi napisanej książki. Książki trochę bajkowej: bohaterom nigdy nie brakuje pieniędzy (wszak kamień filozoficzny oprócz przedłużania życia pozwala również wyprodukować złoto z ołowiu), rządowe zasoby danych stoją otworem nawet przed byłą pracownicą (od czego hakerskie zdolności?), źli ludzie zostają ukarani, a ci dobrzy umieją wobec siebie zachowywać się w sposób lojalny i uczciwy".
Agnieszka Szady, "Esensja"

"Andrzej Pilipiuk w niezwykle frapującej powieści odwołującej się do mitów słowiańskich. Historyczne wątki niepostrzeżenie łączy z wciągającą i ciekawą fabułą. Doskonała lekkość pióra".
Czytelnia Onet.pl

[Fabryka Słów, 2007]

Mam problem, do jakiego gatunku zaklasyfikować tę powieść. Akcja nie dzieje się w innym świecie, nie występują elfy, krasnoludki ani żadne inne rasy, czarodziejów też nie ma... Nie jest więc klasyczną fantasy spod znaku magii i miecza. Choć dzieje się współcześnie, nie porusza tematów z przyszłości, nie ma lotów w kosmos ani wynalazków rodem z Gwiezdnych Wojen, trudno zatem nazwać tę książkę fantastyką. Czas - miesza się w niej jak w wielkim garze. Po kilkudziesięciu stronach nie dziwi już spotk...

Nawet jeśli dobry adwokat zdoła go wybronić w sądzie, to zgromadzona fortuna zaciąży kamieniem u szyi. Sąd można przekupić lub wywieść w pole. Urzędu Skarbowego - nie. Za kierowanie mafią grozi pięć lat. Za oszukiwanie fiskusa - piętnaście*. *** Szesnaście lat to najwyraźniej tutaj kompletnie cielęcy wiek. Dziewczyny chichocząc przeglądają jakieś kolorowe pisemko. Jeden chłopiec czyta komiks, pozostali gadają ze sobą jak nakręceni. Oni także marnują czas, a mogliby go wykorzystać z pożytki...