Książka: Dawca

Chyba każdy człowiek choć raz wyobrażał sobie świat idealny. Taki bez bólu, strachu, cierpienia, przemocy. Bez konieczności podejmowania decyzji. Jonasz, bohater powieści Lois Lowry, nie musi uciekać w wyobraźnię – on żyje w rzeczywistości pozbawionej uczuć, kolorów, muzyki – bez tych wszystkich, jak się wydaje twórcom tej utopii, zbędnych rzeczy. Czarno-białe krajobrazy, ludzie posiadający, przypisaną im przez władzę, rolę w społeczeństwie. Wszystko tu jest przemyślane. Ten świat jest przewi...

"Dawca" Lois Lowry jest pozycją bardzo ciekawą i z czystym sumieniem mogę ją polecić. Nie do końca zgadzam się jednak z twierdzeniem przedrukowanym na okładce książki (a wpisanym również do Biblionetki) - iż jest to bardziej "dziecięcy" odpowiednik "Roku 1984". Owszem, coś w tym jest, książka tematyką jest bliska, wizja społeczeństwa "idealnego", utopijnego (choć, jak się ostatecznie okazuje, nie dla wszystkich) także bardzo pokrewna. Jednak powieść Lowry jest zdecydowanie bardziej niż "Rok 1...

Doskonała książka, słusznie przyrównywana do "Roku 1984". Polecam tym osobom, które marzą o "nowym, wspaniałym świecie"... Bo cóż to za świat bez bólu, uśmiechu, możliwości doświadczania codziennie czegoś nowego i nieoczekiwanego. Świat zaplanowany i ułożony zgodnie z odgórnymi wytycznymi... Osobiście wolę tę naszą ciężką, bolesną rzeczywistość, którą w tej krótkiej powieści otrzymuje od Dawcy nastoletni chłopiec i ten świat postanawia odnaleźć i przywrócić.

"Dawca" to książka o dziwnym, z lekka utopijnym świecie, w którym dąży się do wyeliminowania jakichkolwiek różnic. Nie ma wolnych wyborów, nierówności społecznych... ludzie żyją w całkowicie poukładanym świecie. Jest to niezwykła opowieść o życiu pewnego chłopca, który jako "wybraniec" poznaje inny, kiedyś istniejący świat (ten, w którym my żyjemy). Odkrywa uczucia i wartości takie jak miłość, przyjaźń, rodzina, ojczyzna... Czytałam tę kiążkę dosłownie jednym tchem. Nauczyła mnie ona dos...

- Jonaszu, kiedyś ludzie mieli uczucia. Wiemy, że kiedyś ludzie czuli dumę, smutek...
- Miłość - dorzucił Jonasz. - I ból.
- Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność.

W społeczności, w której żyje Jonasz, wszystko jest idealne. Specjalnie dobrane kobiety rodzą dzieci, które trafiają potem do odpowiednich jednostek zwanych komórkami rodzinnymi. Każdy ma przypisanych rodziców i pracę. Nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, by zadawać pytania. Wszyscy są posłuszni. Nie ma konfliktów, nierówności, rozwodów, bezrobocia, niesprawiedliwości.. ani możliwości wyboru.
Wszyscy są tacy sami.
Z wyjątkiem Jonasza.
Podczas ceremonii dwunastolatków dzieci z dumą przyjmują przydzielone im życiowe role. Ale dla Jonasza wybrano coś specjalnego. Ma rozpocząć szkolenie u tajemniczego starca zwanego Dawcą. Jonasz stopniowo uczy się, że moc tkwi w uczuciach. Ale kiedy jego własna siła zostaje wystawiona na próbę - kiedy musi uratować kogoś, kogo kocha - może nie być gotowy. Czy jest za wcześnie? Czy za późno?

[Galeria Książki, Kraków 2014]