Książka: Czarne oceany

Czyta się to dosyć ciężko i powoli, autor używa słownictwa i teorii z wielu dziedzin nauki i nawet teologii, wiec laikowi czasami trudno się połapać, o co chodzi. Tym bardziej, że używa także własnych sformułowań dotyczących telepatii itp. Mimo tych utrudnień nie miałem chęci na odstawienie książki. Jeśli chodzi o fabułę, to przeżyłem pewien zawód - autor chyba nie mógł się zdecydować, co chce napisać - najpierw jest o telepatii, potem raczej zanosi się na thriller polityczny, a w końcówce mamy ...

Książka zapowiada się ciekawie. Potęga telepatii, która zawsze pociągała ludzi, w wersji Dukaja zamienia się w przekleństwo. Wizje autora - niektóre - wybiegają daleko w przyszłość; inne już powoli stają się faktem. W połowie zaczyna męczyć słownictwem i terminami, wprost z laboratoriów technologiczno-informatycznych, które dla największego fana fantastyki, ale laika w takim temacie, mogą okazać się nie do przebrnięcia. Zwłaszcza że po przeczytaniu połowy, zaczyna już w głowie świtać mniej więc...

Wizja Dukaja jest niezwykle interesująca. I chyba bardzo prawdopodobna (przynajmniej jeśli chodzi o pewne "trendy"). Książkę czyta się ciężko, ale wciąga. Mnie osobiście wkurzały dialogi bohaterów-nie rozmawiali ze sobą, tylko deklamowali, bądź przerzucali się "naukowym" żargonem. Wiem, wiem, taka była intencja autora-tacy ponadprzeciętnie inteligentni mieli być. Lecz mnie to i tak wkurzało.

Wojny ekonomiczne i wojny memetyczne
Nowa etykieta i nowa intymność
Inżynieria genów, umysłów i cywilizacji

A Nicholas Hunt zupgrade'ował sobie mózg


Rzecz dzieje się w Stanach w kręgach kompleksu wojskowo-przemysłowego. Trzonem armii są wojska ekonomiczne, chroniące gospodarkę przed wrogimi wpływami. Establishment oddzielił się biologicznie i społecznie od nieprzekształconego genetycznie plebsu. Większość funkcji państwa podległa prywatyzacji.

W tym świecie jak ryba w wodzie czuje się Nicholas Hunt, polityk i lobbysta.


"Jacek Dukaj pokazuje - z sukcesem - świat nieliniowy, świat, gdzie ważna nie jest zmiana, ale matematyczna pochodna zmiany: przyspieszenie zmian. Świat, w którym wpływają na siebie częstości pojawiania się morderczych millenarystycznych sekt i przemiany technologiczne w telekomunikacji".
Janusz A. Urbanowicz, "Esensja"

"Świat »Czarnych oceanów« jest światem, w którym nikt z nas nie chciałby się chyba znaleźć, ale jednocześnie do niego szybko zdążamy".
Wojciech Orliński, "Gazeta Wyborcza"


Oto jest przykazanie na XXI wiek: Nie wiesz, czy to życie, czy gra, toteż zawsze postępuj tak, jak gdybyś wszystko robił naprawdę.

Jacek Dukaj (ur. 1974) - jeden z najciekawszych współczesnych polskich prozaików, którego książki zawsze są wyczekiwanymi wydarzeniami. Autor "W kraju niewiernych", "Czarnych oceanów", "Extensy", "Innych pieśni", "Perfekcyjnej niedoskonałości", "Xavrasa Wyżryna i innych fikcji narodowych" oraz "Lodu", pomysłodawca antologii "PL+50. Historie przyszłości". Wielokrotny laureat Nagrody im. Janusza A. Zajdla, nominowany do Literackiej Nagrody Nike oraz - trzykrotnie - do Paszportu "Polityki".

[Wydawnictwo Literackie, 2008]

Z trzech książek Dukaja, które czytałem, ta była najgorsza, dałem jej tylko 5. Tę pozycję oceniam w następujący sposób: autor nie wiedział co chce napisać i nie wiedział jak to napisać. To co wyszło i tak jest porywające, ambitne i zaskakujące. Porównując inne książki: " Perfekcyjna niedoskonałość " - autor nie wiedział, jak to napisać, ale wiedział już co chce konkretnie pisać " Inne pieśni " - autor wiedział co chce napisać i wiedział jak to zrobić, najdojrzalsza pozycja, polecam obie. ...

Teraz będę kłamał. Żebym chociaż wiedział, komu. Do kłamstwa potrzeba przecież nie tylko kłamiącego, lecz - przede wszystkim - okłamywanego. A kogo ja tu okłamuję? Siebie? Cóż znaczy okłamywać siebie? Ile pięter nie zeszedłbym w podświadomość, zawsze na koniec stanę przed wyborem kłamstwa jako mimowolnego błędu (a więc nie kłamstwa) lub premedytowanego fałszerstwa (a skoro planuję je, to nie jest mi nie znane, nawet więc nie udaje prawdy, cóż to zatem za kłamstwo?) --- * Jacek Dukaj, „Czarne...