Książka: O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

"O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu" jest ostatnią wydaną w Polsce książką Harukiego Murakamiego, jakiej nie czytałam. Długo czekała na swoją kolej. Z jednej strony nie bardzo uśmiechało mi się przyspieszanie momentu, kiedy to nie pozostanie mi z twórczości Japończyka już nic do przeczytania, z drugiej - miałam spore obawy, że książka mi się nie spodoba. Moje szkolne przygody z bieganiem, na szczęście nieliczne, nie pozostawiły po sobie miłych wspomnień. A obecnie biegam jedynie za środkami ko...

O czym mówimy, kiedy mówimy o sukcesie Murakamiego? Że jest utalentowany, świetnie opowiada i zaraża nas wrażliwością swoich bohaterów tak łatwo, jak szczury zarażają dżumą. Pisze sporo, wydaje w wielu krajach, sprzedał miliony egzemplarzy. Że jest banalny, powierzchowny i nie różni się wiele od Paula Coelho. Czytelnicy i krytycy zgadzają się jednak, że jest to pisarz mało japoński. Bohaterowie słuchają amerykańskich przebojów i czytają europejską klasykę. Od innych mieszkańców Zachodu odróżnia ...

Do tej pory miałam okazję przeczytać chyba cztery czy pięć książek tego autora i urzekł mnie swoim stylem oraz światami, które tworzy w powieściach. Kiedy jednak na rynku pokazała się ta książka, podchodziłam do niej z mieszaniną ekscytacji oraz sceptycyzmu - co to może być za kombinacja? Sceptycyzm podsycany był dodatkowo przez moje prywatne "zatargi" ze sportem, ja i sport to związek bardzo skomplikowany, nie wychodzi nam razem i chyba już nigdy nie wyjdzie ;). Nie mogłam się jednak oprzeć i s...

42 kilometry i 195 metrów to odległość, która przewija się przez całą książkę. Tyle wynosi długość maratonu, wyścigu, w którym Murakami bierze udział przynajmniej raz w roku od prawie trzydziestu lat. Natrafiłem na tę pozycję przypadkiem, w okresie, kiedy sam zacząłem biegać. Celem Murakamiego nie było zachęcanie wszystkich ludzi do biegania, lecz przekazanie, jak sam autor się wyraził, tak zwanych "życiowych nauk", które odebrał podczas biegania. Niestety, temat bardzo szybko się wyczerpuje, po...

Czy czytając książki miewacie czasami takie chwile, kiedy zwracacie się do autora – w myślach, naturalnie: „Stary, obaj wiemy, że materiał na książkę skończył ci się pięćdziesiąt stron temu, a teraz to jedziesz już tylko na uroku osobistym”? (Na przykład czytelnicy Stasiukowego „Jadąc do Babadag” na pewno rozumieją, co mam na myśli). W czasie lektury „O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” ten moment następuje dosyć szybko. Na szczęście Murakami ma zapas uroku osobistego, który pozwala mu bardzo ...

Jak zapewnia nas wydawca, „Świat Murakamiego (…) jest nade wszystko odkrywczy - zarówno dla tych, którzy biegają i nie czytają książek, jak i dla tych, którzy czytają i nie biegają”*. Nie wiem, do której z tych kategorii się zaliczam. Jeżeli już muszę wybierać, to chyba do drugiej – odsetek czasu poświęcony lekturze książek będzie o wiele wyższy niż bieganiu. Cokolwiek bym jednak robił, świat stworzony przez pisarza jest dla mnie jak najbardziej odkrywczy. Sięgając po tę pozycję nie chci...

Przez wiele lat Murakami prowadził bar i klub jazzowy, który w roku 1982 sprzedał, by poświęcić się pisaniu. Postanowił całkowicie zmienić styl życia, a chcąc zachować dobrą kondycję, zaczął biegać. Po roku treningów był już w stanie pokonać trasę z Aten do Maratonu. Od tamtej pory zaliczył dziesiątki maratonów i kilka triatlonów, a w chwilach wolnych od swych sportowych wyczynów napisał kilkanaście bestsellerów i stał się najbardziej znanym na świecie japońskim pisarzem.

Świat Murakamiego widziany przez pryzmat biegania jest zarazem zabawny i otrzeźwiający, radosny i filozoficznie zadumany, ale nade wszystko odkrywczy - zarówno dla tych, którzy biegają i nie czytają książek, jak i dla tych, którzy czytają książki i nie biegają.

[Muza, 2010]