Książka: Metro 2033

Postapokalipsa to gatunek stary jak świat i eksploatowany na tysiące sposobów. Hasła takie jak „wojna atomowa”, „garstka ludzkości”, „ostatnie schronienie” i „mutanci” częściej mogą dziś wywoływać znudzenie niż ekscytację. Żadnego z nich nie brakuje w powieści Dmitry'ego Glukhovsky'ego. Ale jest tam także metro. Metro to dla bohaterów książki synonim całego świata. Kiedy nad Moskwą zawyły syreny ostrzegające przed atakiem nuklearnym, to właśnie w jego tunelach znaleźli schronienie mieszkańcy ...

Pomysł na wykreowanie świata - bardzo dobry, klimat tytułowego metra - świetny, czego zabrakło - akcji. Przedstawienie klaustrofobiczności, psychozy, izolacji, samozniszczenia i degeneracji gatunku ludzkiego mieliśmy przez pierwsze sto stron, potem przez drugie sto, potem trzecie, aż do końca. Za dużo w tym wszystkim rozważań, za mało konkretów. Oczekiwałem fantastycznej powieści postapo, a dostałem podręcznik ustrojów społeczno-gospodarczych i sekt religijnych. Pod tym względem zawiodłem się, l...

Z „Metrem” pierwszy kontakt miałem poprzez grę wydaną na jego podstawie i niestety odbiłem się od tej produkcji. Dopiero po latach za namową kolegi postanowiłem zmierzyć się z tą, jakby nie patrzeć, kultową już pozycją. Jest rok 2033. Resztki ludzkości żyją w podziemiach moskiewskiego metra. Około dwudziestu lat wcześniej na świecie wybuchał ostatnia wojna światowa. Tym razem w ruch poszedł cały dostępny arsenał: broń konwencjonalna, biologiczna i ostatecznie nuklearna. Cześć mieszkańców mias...

Od wydania pierwszej powieści z Uniwersum "Metra 2033" minęło już 13 lat. Przez ten czas eksploatacja wątków apokaliptycznych i postapokaliptycznych, tak w filmach, jak i książkach, nabrała tempa. To nie dziwi — po dekadzie uśpienia, Pax Americana i mrzonek o końcu historii przyszedł 11 września i Historia przez duże "H" znowu wkroczyła na arenę dziejów, ciągnąc za sobą całe spektrum zjawisk o wymiarze globalnym. Rosyjski pisarz Dmitrij Głuchowski był jednym z pierwszych, którzy spróbowali dać w...

Czuję się rozdarty, oceniając tę powieść. Postapokaliptyczny świat, przedstawione alternatywne, całkiem realne konsekwencje działań współczesnego świata zmuszają na pewno do refleksji i to jest pierwszy mocny atut "Metra". Główny bohater Artem wprowadza nas w karykaturalny świat metra, który stał się domem dla niego i wielu innych ocalałych po nuklearnych atakach na powierzchni. Młody chłopak mieszka na stacji WOGN, najbardziej wysuniętej na północ. Pewnego dnia decyduje się złożyć obietnicę,...

Przygodę z „Metrem” rozpocząłem dość nietypowo, bo od gry komputerowej, i to omyłkowo od drugiej części. Większych nadziei związanych z tym tytułem nie miałem, jednak gra tak mi się spodobała, że poszedłem do biblioteki po książkę. Postapokaliptyczny świat, gdzie czas nie ma już żadnego znaczenia. Zdegenerowana ludzkość żyje pod ziemią, w tunelach moskiewskiego metra. Nie ma tam miast, jednej władzy ani wspólnego prawa. Każdy kolejny dzień jest wyzwaniem. Artem, młody chłopak, mieszka na stac...

W roku 2033 świat, jaki znamy, już nie istnieje. Bohaterowie powieści są pewni, że tylko oni przeżyli w tunelach mrocznego metra, ponieważ wszystko na powierzchni zostało niemal zrównane z ziemią i zamieszkane przez krwiożercze potwory polujące na każdego człowieka wychylającego nos z tunelu. Tam, gdzie metro i tunele, pojawiają się również szczury, śluz, pleśń, śmierć, zgnilizna moralna i setki tysięcy uwięzionych w ciemnych zakamarkach ludzi. Nie spodziewałem się niczego specjalnego, może ...

Ponoć najtrudniej o te najprostsze pomysły. Bo przecież te wyrafinowane i skomplikowane same przychodzą do głowy podczas śniadania. Najczęściej są tak pogmatwane, że po prostu brakuje im sensu. Mam jednak wrażenie, że celem argumentu o najprostszych pomysłach jest przede wszystkim wytłumaczenie, dlaczego sami na ten (jakże przecież banalny!) pomysł nie wpadliśmy. Nagle się okazuje, że ktoś to zrobił przed nami, a niech to. Odrębną kwestią jest, co z tym pomysłem zrobimy, bo od suchej idei do jej...

"Metro 2033" to debiut fabularny rosyjskiego dziennikarza, nieznanego dotychczas w Polsce, mieszczący się nurcie literatury postapokaliptycznej. Rosyjska fantastyka ma w Polsce oddane grono fanów, pomimo, a może właśnie dzięki specyficznemu stylowi prowadzenia opowieści czy kreślenia bohaterów. Dobrze, że oferta klasyków tej literatury, jak Bułyczow czy bracia Strugaccy, uzupełniana jest o nowe nazwiska, święcące triumfy po "tamtej stronie". Powieść, co warto zauważyć, napisana jest nowoczesnym ...

W zasadzie zgadzam się ze wszystkimi komentarzami, zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi, jakie pojawiły się na temat "Metra 2033" w Biblionetce. Sam wahałem się bardzo długo, kiedy przyszło mi wystawić ocenę. Sądzę, że "Metro.." ma tyle samo wad co zalet i to, czy komuś się spodoba, czy też nie zależy tylko od wagi, jaką konkretny czytelnik przykłada do poszczególnych elementów lektury: - pomysł na fabułę - absolutnie rewelacyjny, umiejscowienie akcji w podziemnym labiryncie moskiewskiego m...

Po wojnie nuklearnej ziemia została zniszczona, a zabójcze promieniowanie nie pozwala ludziom na ponowne osiedlenie się na jej powierzchni. Muszą więc chronić się w moskiewskim metrze - poplątanym systemie mrocznych linii, w których niejednokrotnie mają miejsce niewyjaśnione wydarzenia. Nagle we względnie spokojne życie mieszkańców WOGN-u (najdalej położonej za północ stacji) wkrada się strach w postaci czarnych istot z powierzchni, próbujących dotrzeć do siedzib ludzkich. Artem, młody chłop...

Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że ostatni epizod historii cywilizacji człowieka rozegra się w przejmującej atmosferze moskiewskiego metra? Czy człowiek, który w marzeniach sięgał gwiazd, godzien jest skończyć jak szczur, sto metrów pod ziemią? Mało prawdopodobne? Po przeczytaniu "Metra 2033" - rosyjskiego, kultowego już bestsellera, który zawładnął wyobraźnią ponaddwuipółmilionowej rzeszy czytelników - na pewno zmienisz zdanie. Ten thriller SF, którego wartka akcja i niezwykle sugestywnie przedstawiony świat nie pozwolą ci się od niego oderwać aż do ostatniej strony, to nie tylko wspaniała rozrywka i uczta dla czytelnika. To także portret człowieka u schyłku cywilizacji, to przejmująca analiza jego niezmiennej natury. To obraz świata po końcu świata.


Rok 2033. W wyniku konfliktu atomowego świat uległ zagładzie. Ocaleli tylko nieliczni, chroniący się w moskiewskim metrze, które dzięki unikalnej konstrukcji stało się najprawdopodobniej ostatnim przyczółkiem ludzkości. Na mrocznych stacjach, rozświetlanych światłami awaryjnymi i blaskiem ognisk, ludzie ci próbują wieść życie zbliżone do tego sprzed katastrofy. Tworzą mikropaństwa spajane ideologią, religią czy po prostu ochroną filtrów wodnych... Zawierają sojusze, toczą wojny.

WOGN to wysunięta najbardziej na północ zamieszkana stacja metra. Kiedyś była jedną z najpiękniejszych, a po zagładzie przez długi czas pozostawała bezpieczna. Teraz pojawiło się na niej śmiertelne niebezpieczeństwo.

Artem, młody mężczyzna z WOGN-u, otrzymuje zadanie: musi przedostać się do legendarnej stacji Polis, serca moskiewskiego metra, aby przekazać ostrzeżenie o nowym niebezpieczeństwie. Od powodzenia jego misji zależy przyszłość nie tylko peryferyjnej stacji, ale być może całej ocalałej w metrze ludzkości.


[Wydawnictwo Insignis, 2010]

Jestem zawiedziony, spodziewałem się czegoś nowego, porywającego, a otrzymałem średniej klasy "produkt". Fabuła jest mocno zachowawcza, sztampowa, ponad połowę treści zajmuje niewiele wnosząca odyseja bohatera po różnych stacjach metra, w których trochę na siłę autor umieścił różne grupy społeczne/polityczne/religijne. Wiele aspektów technicznych i naukowych życia w metrze i na powierzchni (np. błyskawiczna "ewolucja" na powierzchni) zostało po prostu przemilczanych. Na szczęście książka broni s...