Książka: Fotoplastykon

Jana – główna bohaterka „Fotoplastykonu” Krystyny Siesickiej - doznaje urazu kręgosłupa po nieszczęśliwym wypadku. Zostaje praktycznie unieruchomiona – nie może opuścić łóżka. Jednak czy oznacza to usunięcie poza nawias zwyczajnego życia? Niekoniecznie. „A przecież wokół mnie nie dzieje się nic. (…) - Tak sądzisz? I tym pytaniem zasiał we mnie ziarenko wątpliwości. Zaczęłam się zastanawiać, czy rzeczywiście nie jestem w błędzie, twierdząc, że wokół mnie nic się nie dzieje. Mój dom. I nas p...

Książka jest bardzo interesującą, zajmującą i ciekawą lekturą. Opowiada o pewnej dziewczynie - Janie, która za sprawą wypadku doznała uszkodzenia kręgosłupa i jest unieruchomiona. Pewnego dnia ojciec zachęca ją, by zaczęła pisać powieść o swojej rodzinie. Dopiero wtedy główna bohaterka uświadamia sobie, jaka jej rodzina jest, wbrew pozorom, interesująca. Jana ma dwoje rodzeństwa, Agatę i Jaśka, którzy są bliźniakami. Agata – szczera, miła trzymająca się swojego zdania. Najlepsza uczennica w ...

"Wokół mnie nie dzieje się nic" - tak twierdzi dziewiętnastoletnia Jana. I nie sposób się temu gorzkiemu stwierdzeniu dziwić - uraz kręgosłupa spowodowany nieudanym skokiem do wody od wielu miesięcy przykuwa ją do łóżka. Nie dzieje się nic... czy aby na pewno? Takie ziarenko wątpliwości zasiał tata Jany. I nagle Jana dostrzega, że świat, to nie tylko to, co jest poza domem, ale także to, co jest w nim. Zauważa, że na świat nie składają się wyłącznie dalekie podróże i niezwykłe przeżycia, ale ...

"Myli się ten, kto sądzi, że to opowieść o sygnaturce, która co trzy godziny wybija swoje bim-bomy z wieży pobliskiego kościoła. Nie, nie. Wtedy mieszkaliśmy zupełnie gdzie indziej, w starym domu przy wąskiej ulicy, pełnej cienia nawet w najbardziej pogodne dni. Do szkoły miałam daleko, o wiele dalej niż teraz Agata i Jasiek, ale lubiłam swoje codzienne wędrówki".


Akapit Press gorąco poleca książki, które Krystyna Siesicka pisze dla Was już od wielu lat. I te dawne, które ciągle wznawiamy, bo kolejni Czytelnicy szukają ich w księgarniach, i te ostatnie, tak bardzo współczesne.


[Wydawnictwo Akapit Press, brak informacji o roku wydania]

Mój dom. I nas pięcioro w tym domu: mama, tata, Agata, Jasiek i ja. Przecież to nie tylko pięć par kapci w korytarzu i nie tylko brzęk zmywanych naczyń. Świat jest poza moim domem, ale jest także w nim. A tam, gdzie jest świat, tam się coś dzieje. Więc kiedy dzisiaj rano Agata przyniosła gałąź kasztanowca, kiedy już ustawiła ją dokładnie na wprost moich oczu, poprosiłam: – Daj mi jakiś nie zapisany brulion, Aga! Najlepiej taki w kratkę. – Będziesz się uczyła matmy? – Nie. Będę pisała powieść....

Myli się ten, kto sądzi, że to opowieść o sygnaturce, która co trzy godziny wybija swoje bim-bomy z wieży pobliskiego kościoła. Nie, nie. Wtedy mieszkaliśmy zupełnie gdzie indziej, w starym domu przy wąskiej ulicy, pełnej cienia nawet w najbardziej pogodne dni. Do szkoły miałam daleko, o wiele dalej niż teraz Agata i Jasiek, ale lubiłam swoje codzienne wędrówki. [Akapit Press, 2007]