Książka: Kronika ptaka nakręcacza

Moje kontakty z kulturą i literaturą japońską nie były do tej pory zbyt intensywne, ale te kilka pozycji książkowych, które trafiły w moje ręce, zdołało mnie oczarować swoim klimatem. Jednocześnie jednak nie potrafię pozbyć się przeświadczenia, że jakaś część przekazu była dla mnie niedostępna i wymknęła się mojemu sposobowi pojmowania świata. Pisarstwo Murakamiego wydaje się bardziej... europejskie. Przygodę z Murakamim rozpoczęłam od „Kroniki ptaka nakręcacza” - jednego z późniejszych dzie...

„Kronika ptaka nakręcacza” to moje pierwsze zetknięcie z literaturą japońską. Oprócz tego, że będzie ciekawa, spodziewałam się czegoś oryginalnego i zniewalająco egzotycznego. Częściowo nie zawiodłam się. Proza Murakamiego na pewno jest odmienna od wszystkiego, co znam. Śmieszna, okrutna, halucynogenna, szalona. Egzotyki prawie nie poczułam. Nie miałam wrażenia, że rzecz dzieje się w jakiejś zupełnie odmiennej kulturze. Główny bohater, młody Japończyk Toru Okada, typ filozofa–melancholika, to ca...

No i już. Nie do końca chciałem przeczytać "Kronikę ptaka nakręcacza", jednak pod wpływem chwili pożyczyłem egzemplarz od siostry. Decyzja nie całkiem przemyślana i musiałem ponieść konsekwencje. Powiecie, że trzeba było oddać książkę nieprzeczytaną i zapomnieć, ale to nie tak. Bo ostatecznie dostrzegłem w tej powieści okazję do definitywnego rozwiązania mojej "kwestii Murakamiego". Sam pisarz może uważać się za wielkiego szczęściarza – obdarowałem go wyjątkowo wieloma szansami, a zwykle tego ni...

„Kronika ptaka nakręcacza” to wspaniała, precyzyjnie skonstruowana wielowątkowa opowieść, w której wprawdzie realny świat przenika się z najdziwniejszymi wytworami wyobraźni, ale mimo to wszystkie zdarzenia układają się w jedną spójną całość. Chociaż pojawiające się w książce historie różnią się i tematyką, i swoim klimatem, to okazuje się, że każda z nich ma jakiejś punkty łączące ją z innymi i w wyniku tego powstaje jakby „powieściowa układanka” złożona z różnorakich elementów. Początek po...

TYTUŁEM WSTĘPU Były wakacje, były ogniska, ogródki i lekkie filmy w kinach. Był też czas na czytanie recenzji we wszystkich gazetach i tygodnikach i był czas na zarywanie nocy na rzecz lektury. W takich mniej więcej okolicznościach zapoznałam się z Harukim Murakamim. Choć tak naprawdę zapoznała nas ze sobą „Polityka” poprzez swój artykuł, w którym Murakamiego opiewała, rozpisywała się o jego słuchu absolutnym i wróżyła szybkiego Nobla. Jako że jestem literackim snobem i ogólnie strasznym poze...

Szukając prezentu imieninowego dla mojego Lubego (kiedyś studenta japonistyki), natknęłam się na książki Harukiego Murakamiego. Wybór był duży. Skusiłam się na "Kronikę ptaka nakręcacza". Luby ucieszył się z prezentu, ale książki jeszcze nie zdążył przeczytać. Za to ja owszem. "Kronika..." jest grubaśna, ma ponad 500 stron, a na każdej stronie roi się od absurdu. Świat, w kórym żyje główny bohater, jest nierzeczywisty i wypaczony. Wszystko zaczyna się niewinnie. Toru rezygnuje z pracy, k...

Haruki Murakami (ur. 1949 w Kioto) to pisarz posiadający słuch absolutny odbierający wszystkie tony absurdów i szaleństw życia. W tej książce autor jest ludzkim wcieleniem owego ptaka nakręcacza, który na drzewach swoim ostrym głosem zdaje się nakręcać sprężynę całego świata. Lektura przekona nas, że życie jest szalone wszędzie i zawsze, że absurd jest codziennym doświadczeniem człowieka. Jesteśmy wciągnięci w wir faktów i przeżyć, w splątane kłębowisko wszelakiej dziwności istnienia, w okrutną "ironię dziejów", w "ironię losu" jednostek, w nierozpoznaną do końca tajemnicę każdej osobowości, złożonej ze sprzecznych, walczących ze sobą, świadomych i podświadomych cech natury ludzkiej. Cała ta sfera, tak smętna, a nawet tragiczna, zawiera w sobie również czarny humor, niemal zabawową fantastykę, hazardową grę z rzeczywistością. Powieść Murakamiego dzieje się w dzisiejszej japońskiej codzienności, wiemy, co bohaterowie jedzą, jak mieszkają, ubierają się, pracują (lub zniechęceni – nie pracują), jak się kochają (w łóżku, w snach, w wyobraźni). A jednocześnie jesteśmy jakby na innej planecie! Autor po prostu słusznie założył, że nawet najdziksza wyobraźnia nie prześcignie w szaleństwach i absurdach samego życia.

Helena Zaworska

[Muza, 2004]

Nie wiem, jak zacząć opinię o tej pozycji, tak jak nie wiedziałem, jakie są moje wrażenia po jej przeczytaniu. Nie mogłem się zdecydować, co o tym wszystkim myślę... książka genialna, mistyczna, ze wspaniałym klimatem? A może przekombinowana, zbyt ciężka, niezrozumiała? Pomyślałem trochę i napiszę tak: Po rozpoczęciu czytania każdy chyba odnosi wrażenie, że książka jest niezwykle oryginalna i że chyba nigdy z czymś podobnym nie miał do czynienia. Murakami jest pisarzem niezwykłym, a klimat st...

Mam bardzo mieszane uczucia, jak ocenić tę książkę. Jest ona "nietypowa", z jednej strony zmęczyła mnie, czasami dołowała, często miałam ochotę zaprzestać czytania; z drugiej strony jak raz zaczęłam, nie byłam w stanie jej odrzucić, ma w sobie coś, czego nie znajdzie się nigdzie indziej. Czytało mi się ją bardzo długo, ale uważam, że warto, choć według mnie jest to książka dla wytrwałych, którzy raz rozpocząwszy książkę, nie potrafią odłożyć jej bez sprawdzenia, jak się fabuła potoczy, aż do sam...

Długo musiałam się namyślać, zanim się w końcu zdecydowałam, czy Murakamiego lubię, czy też nie. Ale w okolicach strony 400 „Kroniki ptaka nakręcacza” podjęłam decyzję: nie lubię. To nie znaczy, że Murakami to zły pisarz, o nie. Potrafi pisać, ma niesłychanie bogatą wyobraźnię, dużo do powiedzenia. Jamie James napisał: „Szukając paralel, zachodni krytycy porównywali go do Raymonda Carvera, Raymonda Chandlera, Arthura C. Clarke’a, Dona DeLillo, Philipa K. Dicka, Breta Eastona Ellisa i Thomasa...