Książka: W pogoni za rozumem

Wyjątkowo atrakcyjna z mego racjonalno-ekonomicznego punktu widzenia cena przekonała mnie do zakupu drugiej części nieprzeciętnych przygód przeciętnej Bridget. Trafiło mi się wydanie stanowiące jedną z pozycji w serii Literatura w spódnicy, której tytuł wydaje mi się synonimem standardowego określenia „lekka, łatwa i przyjemna”. W istocie, taka właśnie jest. Nie ukrywam, że jednym z motywów skłaniających mnie do sięgnięcia po tego typu literaturę była chęć dowartościowania się. Gdy spoglądamy n...

I w sumie tyle co w tytule... Ja pierwszą część pokochałam, więc uwielbiam też drugą, szczerze - to podobała mi się nawet bardziej niż pierwsza. Momenty, kiedy Bridget była w więzieniu lub pisała kartki bożonarodzeniowe - nie pojmuję, jak można nie śmiać się z tych sytuacji. I to w sumie tyle, ponieważ resztę napisałam już przy ocenie części pierwszej :)

Pierwsza część mówiła o perypetiach trzydziestoletniej kobiety w Londynie, ale ta część? Jest wyłącznie o zdobytym facecie i beznadziejnych nałogach poradnikowych... książka według mnie nie jest warta przeczytania.

"Bridget Jones - zakompleksiona, licząca kalorie, samotna londyńska trzydziestolatka - odnalazła wreszcie prawdziwą miłość. Przez sześć cudownych tygodni pozostaje dziewczyną niepokojąco perfekcyjnego prawnika Marka Darcy'ego. Nic nie powinno jej zabraknąć do szczęścia. A jednak? Okazuje się, że nie wystarczy spotkać mężczyznę swego życia. Trzeba go także umieć zatrzymać. Bridget zaczyna się zastanawiać: co właściwie dzieje się po tym, kiedy szczęśliwa para odchodzi razem w stronę zachodu słońca?"

---
Książka należy do typu "łatwych, lekkich i przyjemnych", jednak osobiście mało mi się podobała. Momentami śmieszna, czasem ciekawa, ale ogólnie była nudna. Rzadko to mówię odnośnie kiążek, ale film był lepszy.

[Merlin.pl]

Chciałabym serdecznie polecić tę książkę wszystkim tym, którzy chcą troszkę "odpocząć" od literatury wymagającej głębokiego zastanowienia się nad treścią. Wiem ze swojego małego doświadczenia, że bardzo często sięgam po takie właśnie książki. "Dziennik Bridget Jones" (tak pierwsza, jak i druga część) bardzo często wywoływała uśmiech na mojej twarzy (nieporadnością Bridget czy na przykład fatalnymi w skutkach zbiegami okoliczności) i była czymś w rodzaju "odskoczni" od tego, co dzieje się w codzi...