Autor: Topor Roland

Pierwsza na polskim rynku tak obszerna antologia twórczości legendarnego pisarza, rysownika, malarza i skandalisty. Podejmuje pomysł „encyklopedycznego” układu włosko-francuskiego albumu, uważanego przez Rolanda Topora za najlepszą publikację, jaka o nim powstała. Ułożone w porządku alfabetycznym hasła odpowiadają głównym tematom jego artystycznej i literackiej twórczości. Lektura ta dostarcza intelektualnej zabawy wysokiego lotu, a jednocześnie pozwala prześledzić, jak podobne tematy i obsesje przewijają się w obr...

Niewielka powiastka nawiązująca do klasycznego dzieła Lewisa Carrolla, któremu Topor dedykował swój utwór. Punkt wyjścia obu autorów jest ten sam. Alicja zasypia. We śnie opuszcza świat rzeczywisty. Topor przenosi ją na "drugą stronę klatki", do Krainy Liter, w której rządzą dwie tyranki: Składnia i Gramatyka.

Ostatnia wydana za życia powieść Rolanda Topora to dziennik cygana i podglądacza rzeczywistości, książka poważniejsza od poprzednich i bliższa wrażliwości autora. Wierny radom komisji brukselskiej, zalecającej rolnikom kłaść ziemię odłogiem, Topor przestaje wstawać z łóżka. Czyni jednak wyjątki, dzięki czemu spotyka go mnóstwo niezwykłych przygód, w Paryżu bowiem zdarzyć się może wszystko. Także i ta książka Topora pełna jest autoironii, rozważań nad śmiercią, religiami, filozofią przypadku, mękami twórcy i...

- Jak powstały "Bitwy"? - Najpierw po prostu napisałem "Bitwę morską", a dopiero potem wpadliśmy z Rolandem (Toporem - przyp. E.K.) na pomysł, żeby to rozszerzyć i w rezultacie każdy z nas napisał po dwie sztuki, po czym piątą - "Bitwę w Yvelinne" - napisaliśmy już wspólnie. Naprawdę wspólnie. Pisaliśmy ją u Rolanda przez trzy dni, płacząc ze śmiechu. Nasz pomysł był w pełni świadomy: ja akcję umieściłem na morzu, on w górach, obydwaj napisaliśmy po jednym monologu i po jednym tekście dialogowym. - Osią drama...

Roland Topor (ur. w 1938 w Paryżu), francuski pisarz, rysownik, grafik, reżyser teatralny i filmowy, aktor, scenarzysta i scenograf. Jego twórczość, inspirowaną surrealizmem, przepełnia czarny humor, groteska, pure nonsense, ale także zabawa konwencjami i językowa ekwilibrystyka. Był synem Abrama, znanego rzeźbiarza, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1964 ukończył paryską École Nationale des Beaux-Arts. Już w latach studenckich współpracował z satyrycznym magazynem "Hara-Kiri", w którym ukazy...

"Czarne krowy" to ostatnia książka Rolanda Topora, którą napisał krótko przed śmiercią. W tym nieopublikowanym dotąd zbiorze trzydziestu trzech opowiadań znaleźć można wszystkie tematy, które prześladowały autora: wyalienowanie w świecie rzeczy i pieniądza, potworność i starzenie się, lęk przed uciekającym czasem i krążącą wokół śmiercią. A wszystko to zroszone czarnym humorem, wrodzonym poczuciem groteski oraz na przemian sztubacką i niepokojącą fantazją - znakami rozpoznawczymi Topora. Siedemnaście lat po śmie...

1. Sznycel górski 2. Wielki człowiek 3. Ciężka operacja 4. Szkoła w przepaści 5. Wybawcy 6. Zagadki historyczne 7. Bilet powrotny 8. Wróżka inna niż wszystkie 9. Wypadek 10. Przechodnia dłoń 11. Nowo przybyły 12. Cztery róże dla Lucienne 13. Alibi dziecka 14. Ojcowskie poświęcenie 15. Pokarm duchowy 16. Drodzy przyjaciele 17. Opowieść wigilijna 18. Smakosze 19. Jak pies z kotem 20. Zgniłe królestwo 21. Zła publiczność 22. Przelotne burze 23. Wstawać! 24. Ciupciać królo...

Uznawany za klasyka czarnego humoru, Topor wykorzystuje dualistyczną koncepcję ludzkiej natury, każąc poszukującemu seksualnej tożsamości legendarnemu kochankowi Don Juanowi odkryć w sobie kobiece ja. Jak rozpoznać i poznać w sobie to ja, które będąc mną, jest kimś innym? Kobietę w ucieleśnieniu męskości? Jak odpowiadać na własne pytania głosem innego ja, które jest mną? Jak rozpoznać moje ciało, które jest także ciałem innego mnie, choć przecież mnie samego? Joanna? Ciekawość przeradza się w pożądanie. Czy i ona u...

Pan Laurent - Czy mogę prosić panią o przysługę, pani Fleury? Zechciałaby pani tłuc dziecko przez jakiś kwadransik? Muszę pójść na pocztę. Pani Fleury - Bardzo chętnie, panie Laurent... Ale czy będę umiała? Pan Laurent - Co znowu, przecież potrafi pani uderzać w klawisze maszyny do pisania? Z dzidziusiem robi się dokładnie tak samo. To dziecinnie proste! [Wydawnictwo L&L, Gdańsk 1996]

Tak jak w Polsce mówi się "Rejsem", tak we Francji cytatami z "Hotelu Palace". Ten kultowy serial humorystyczny przez wiele lat odczytywał i zarazem kształtował typ humoru francuskiego. Dziś, dzięki publikacji książkowej, my również możemy wynająć sobie apartament w "Hotelu Palace", gdzie zebrali się najznakomitsi prześmiewcy krainy serów i szampana. Walutą, którą opłaca się tu rezerwację, nie są europieniądze, lecz leciutkie poczucie absurdu, ułańsko-napoleońska fantazja oraz nieposkromiona ochota do żartów i śmie...

1. Harry Harrison: Kosmiczne szczury z KWB 2. J.G. Ballard: Kraksa 3. Arthur C. Clarke: Przebudzenie 4. Jerome K. Jerome: Partner do tańca 5. Leo Szilard: Grand Central Terminal 6. J.T. McIntosh: Kobieta bez przeszłości 7. Italo Calvino: Las na autostradzie 8. Gordon R. Dickson: Klucz francuski 9. Clifford D. Simak: Odpowiedzi 10. Roland Topor: Seans trwa 11. Clifford D. Simak: Honorowy przeciwnik 12. Lester del Rey: P.T. 17476 13. Manuel van Loggem: Zew krwi 14. Alfred Bester: Fahrenheit radośnie 15....

Księżniczka Angina to nie choroba, lecz osoba. "Księżniczka Angina" to nie powieść, lecz gra. To historia dziewczynki, która chce być kimś innym i baśń, która chce być czymś innym. Dziewczynka postanowiła być księżniczką, a baśń postanowiła stać się krzyżówką. Dlatego Angina jest kimś więcej niż księżniczką, a jej przygody - czymś więcej niż książką. W ogóle nic nie jest tu takie, jakie się wydaje. Nawet Roland Topor, który tę książkę napisał, nie jest taki, jakiego znamy. Tym razem nie straszy nas, ale wzrusza....

Roland Topor po raz ostatni zaskoczył czytelników, publikując "zza grobu" „Made in Taiwan. Copyright in Mexico” - opowiadania o nieboszczykach ingerujących w czynności żywych. Złożył je u wydawcy w przeddzień wylewu, tydzień później zmarł. "Granica między życiem a śmiercią nie jest wcale tak wyraźna, jak sądzimy" - pisze we wstępie. Tragikomiczne przygody trupów nawiązują do tajwańskich dowcipów cmentarnych i meksykańskiej fascynacji tamtym światem. Topor jak zwykle kpi z własnego strachu przed śmiercią i stara ...

Roland Topor urodził się 7 stycznia 1938 roku w Paryżu, dokąd jego rodzice: Abram i Zlata, z domu Binsztok, wyemigrowali z Warszawy. W latach 1955–1964 studiował na paryskiej Akademii Sztuk Pięknych. Debiutował w 1957 uczestnicząc w wystawie „Salon Comparaison” w Paryżu. Rok później jego wczesne, już bardzo charakterystyczne, rysunki ukazały się m.in. w czasopismach „Bizarre” i „Fiction”, gdzie opublikował też swoje pierwsze opowieści. W 1962 wraz z Arrabalem, Jodorowskym i Sternbergiem założył Grupę Paniczną. Od t...

Kolejna książka z cieszącego się ogromną popularnością cyklu. Jest to kilkadziesiąt krótkich opowiadań prezentujących specyficznie sarkastyczną diagnozę stosunków międzyludzkich. Topor jak zwykle ukazuje ile prawdy zobaczyć można w wykrzywionym zwierciadle rzeczywistości, które niejednokrotnie staje się jedynym szczerym rozmówcą. [Wydawnictwo L&L, 1995]

Znał wszystkich. Z Toulouse-Lautrekiem spędził jakiś czas w więzieniu, Matisse przynosił mu sztalugi, Degas obawiał się jego malarskiej konkurencji. Sarah Bernhardt uwiodła go, a Różę już to malował, już to kochał w hotelu Luksemburg. Przyjaźń związała go z Leninem, Disneyem, Clemenceau, de Gaulle'em i wszystkimi innymi (vide: załączony w książce imponujący indeks osób); jednego tylko Edgara Allana Poe przegapił. Miał też wiele cennych pomysłów. W czasie pozowania do portretu Cole Porter spisywał z jego radosnego p...

Zabawna i wzruszająca książeczka oparta na genialnie prostym pomyśle. Każdemu z nas zdarzyło się zachwycać dziecięcą twórczością, ale Roland Topor zrobił z tego zachwytu użytek. Kiedy odkrył u swego syna talent, przeprowadził z pięcioletnim artystą poważny wywiad. Ten właśnie wywiad otwiera galerię rysunków małego Nicolasa, w których intryguje połączenie nieposkromionej fantazji z dyscypliną formalną, wynikającą z delikatnego retuszu dokonanego przez starszego z Toporów. [Wydawnictwo L&L, Gdańsk 1999]

W "Portrecie Suzanne" nie ma już Topora szydercy, obrazoburcy, wariata, któremu wolno pluć na wszystko. Tu z każdej strony bije krzyk "Nikt mnie nie kocha". Krzyk tak głośny, że zagłusza wszystko inne. Tu jest smutno. Strasznie smutno. [Wydawnictwo L&L, 1999]

Jak wiele sztuk teatralnych pan napisał? Około dziesięciu. Czy któraś z nich była wystawiona w Polsce? Nie, nigdy. Nie były dotąd tłumaczone. Który ze swoich dramatów lubi pan najbardziej, czy zawsze najnowszy? Nie mam jednego wybranego. Lubię "Da Vinci miał rację", "Joko świętuje rocznicę" i "Zimę pod stołem". Fragment wywiadu z autorem zamieszczonego w "Nowym Nurcie" Z niezwykłym światem wyobraźni Ronalda Topora, w którym łączy się humor i makabra, mieliście Państwo okazję zetknąć się czytając wy...