Południowo-zachodnie krańce USA, schyłek XIX wieku. Mieszkającą z mężem i dziećmi Maggie nawiedza niewidziany od kilkudziesięciu lat ojciec, który porzucił niegdyś rodzinę na rzecz życia wśród Indian. Niebawem mąż i syn kobiety zostają zamordowani, a jej córka porwana przez bandę złożoną z niedobitków plemienia Apaczów. Wraz z drugą córką i znienawidzonym ojcem Maggie wyrusza śladem porywaczy. I jak to w klasyce gatunku bywa – droga zmusza bohaterów do przewartościowania imponderabiliów, rewizji wzajemnych, narosłych przez lata pretensji, wreszcie do konsolidacji wysiłków, choć każde z dwojga dorosłych inaczej wyobraża sobie sposób na uratowanie porwanej dziewczyny.

"Zaginione" to w istocie dramat psychologiczny rozpisany na trzy postaci (małoletnia córka Maggie jest tu równorzędną partnerką dorosłych), bogato podlany sosem metafizycznym. Oto bowiem bohaterka jest wierzącą chrześcijanką, jej ojciec zaś (skądinąd schorowany i stojący nad grobem) hołduje wierzeniom indiańskim. A warstwa religijna w przypadku tego pościgu okaże się równie istotna jak umiejętność czytania tropów.

Interesująca powieść, oryginalnie wykorzystująca gatunkowe motywy, ciekawie pomyślana w warstwie psychologicznej, sugestywnie ogrywająca surowość krajobrazu, która niestety kuleje literacko. Autor wyraźnie nie radzi sobie z oddaniem targających bohaterami uczuć, często wpada w patos i nieznośną deklaratywność. Cóż, nie każdy jest Larrym McMurtrym – mistrzem psychologicznego westernu, w dodatku umiejącym patrzeć na świat kobiecymi oczami. Zostaje smak nieco zmarnowanej szansy, bo fabuła, bohaterowie i ogólny klimat są bez zarzutu. Podejrzewam, że z tego materiału mógł wyjść całkiem niezły, klimatyczny film (nie widziałem, ale już trafnie dobrana obsada daje taką nadzieję).


[Recenzja pochodzi z mojego bloga]