Paulo Coelho - według wielu jeden z najbardziej poczytnych pisarzy. Słyszałam dużo różnych, sprzecznych opinii na jego temat, więc postanowiłam sięgnąć po jedną z jego książek. Ot tak, na próbę. Los chciał, że trafiłam właśnie na "Jedenaście minut".

To nieprawdopodobne jak przyjemnie mi się czytało! Z niezwykłą lekkością pochłaniałam wszelkie duchowe bzdety i zawiłości płaczu godnej fabuły. Książka opowiada o brazylijskiej prostytutce, która prowadzona krętymi kolejami losu odnajduje prawdziwą miłość w swoim kliencie. I tak, z fragmentów jej pamiętniczka dowiadujemy się, co jest przyczyną jej wewnętrznych rozterek, dlaczego pociąga ją szwajcarski artysta i dlaczego nie może osiągnąć orgazmu z mężczyzną...

Powieść zawiera wiele opisów perwersyjnych scen erotycznych i jest do granic możliwości nafaszerowana naiwnymi rozważaniami o miłości. Niewymagające, niedługie i naiwne - doskonały odmóżdżacz, zwłaszcza w przerwach między bardziej wymagającymi lekturami.

Najbardziej przypadły mi do gustu wstęp i końcowe Od autora. Mniemanie tego pana o samym sobie i swojej niezwykłej, mistycznej naturze jest wprost zadziwiające (przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie). Wiem, że przy pierwszej sposobności powrócę do twórczości Coelho, bo lektura "Jedenastu minut" przysporzyła mi naprawdę masę frajdy!

Książka GODNA POLECENIA!

[Recenzja własna, wcześniej zamieszczona w internecie]