W Azji (Terzani Tiziano) (5)
Ciekawy przekrój reportaży z całej wschodniej Azji obejmujący ostatnie ćwierćwiecze XX wieku. Najbardziej podobały mi się te dotyczące Japonii, ale wszystkie nieźle obrazują nastroje panujące akurat w omawianej kulturze i przemiany, jakim została poddana.

Wielki projekt (Hawking Stephen W., Mlodinow Leonard) (4,5)
Bardzo dobrze napisana książka popularnonaukowa. Niestety ma dwie wady. Po pierwsze jest trochę za krótka. Po drugie, wyjaśnienie i opis samej M-teorii są zbyt mało precyzyjne i dokładne. Przydałoby się jednak coś więcej.

Koniec Wieczności (Asimov Isaac) (4,5)
Niezła powieść SF. Pobudza wyobraźnię i porusza wiele ciekawych tematów, a w szczególności każe się zastanowić nad skutkami wprowadzenia utylitaryzmu do potęgi n-tej. Osobiście jak najbardziej popieram program głoszony przez utylitarystów (szczęście dla największej liczby ludzi), ale krytykę uważam za jak najbardziej uzasadnioną, bo po prostu nigdy nie można odchodzić w skrajności.
Niektórych mogą trochę denerwować takie rzeczy, jak komputery na karty perforowane – książka ma swoje lata – więc z góry ostrzegam.

Ziemia obiecana (Reymont Władysław (Reymont Władysław Stanisław; właśc. Rejment Stanisław Władysław)) (5,5)
Jestem godny podziwu dla umiejętności pisarskich Reymonta. Najbardziej spodobały mi się przepiękne opisy Łodzi i pracy rozmaitych maszyn – coś wspaniałego. Aby tak pisać rzeczywiście trzeba mieć talent (i wiedzę).
Drugi ogromny plus należy się za stworzenie profilu psychologicznego Borowieckiego, który jest postacią wielowymiarową a jednocześnie niezwykle żywą i realną.
Nie można również zapominać o niesamowicie oddanej atmosferze wielkiego przemysłowego molocha, jakim była Łódź pod koniec XIX wieku, oraz o całokształcie znaczeniowym powieści. Naprawdę polecam. Książka jest nawet lepsza od świetnej adaptacji filmowej w reżyserii Wajdy.

Szkice piórkiem (Bobkowski Andrzej) (5)
Jest to wycinek z dziennika prowadzonego przez A. Bobkowskiego dotyczący lat 1940-1944 w okupowanej Francji. Z tych zapisów wyłania się obraz zwykłego życia pełnego trosk, ale i chwil radości. Najbardziej urzeka pierwsze 100-150 stron (z 560), na których autor maluje sielankowy obraz południowej Francji. Jeździ na rowerze, zwiedza okoliczne miasteczka i wsie, rozmyśla, a przede wszystkim czerpie z życia to co najlepsze. Później niestety lektura aż tak nie zachwyca, jednak nadal trzyma bardzo wysoki poziom. Przemyślenia Bobkowskiego dotyczą wielu rozmaitych zagadnień, lecz zdecydowanie na pierwsze miejsce wyłania się refleksja nad kulturą i społeczeństwem francuskim. I chociażby z tego względu można się zainteresować tą pozycją.