"Chłopcy z Placu Broni" to tak naprawdę pierwsza lektura, którą przeczytałam w całości. Gdy po raz pierwszy wzięłam ją do ręki nie myślałam, że to właśnie ta książka stanie się jedną z najukochańszych książek w moim życiu, ani iż stanie się ona najważniejszą książką mojego dzieciństwa.

Czytając ją po raz pierwszy płakałam jak bóbr, gdy powracałam do niej, również uroniłam kilka łez. To jest jedyna książka, która dotychczas tak mnie wzruszyła.

Ta opowieść o przyjaźni, honorze i miłości do miejsca na zawsze pozostanie w mojej duszy i na pewno jeszcze nie raz w moim życiu powrócę do niej z tego powodu, iż ta historia, choć kończy się smutno, to jednak nosi w sobie bardzo pozytywne przesłanie. Po każdym przeczytaniu tej książki odkrywam coś nowego, co daje mi do myślenia.