[Uwaga: tekst jest dokładnym streszczeniem książki! - przyp. red.]


Książka jest dalszą częścią książki "Ten obcy", ale główną bohaterką nie jest Ula, tylko Danka. Jest ona wychowanką domu dziecka. Jej rodzice zginęli w wypadku, kiedy była mała. Na Święta Bożego Narodzenia zostaje zaproszona do Jurocina do domu Mariana. U Mariana jest też Julek, który wcale nie cieszy się z przyjazdu nieznajomej. (Marian też się nie cieszył, dopóki nie stanął w obronie tej sprawy w rozmowie z ojcem). Z początku dziewczyna jest trochę "dzika", ale z czasem stara się być bardzo miła i sympatyczna; do czasu... W czasie Wigili dostaje od Mariana album, pamiętnik, który staje się dla niej bardzo ważny. Julka i Mariana obdarowuje ukradzionymi wcześniej upominkami. Po przyjeździe Zenka Danka staje się strasznie spłoszona, nie odzywa się i zachowuje dziwnie. Pewnego popołudnia po prostu ucieka z domu, zabierając tylko album, który dostała od Mariana. Chłopcy (Marian, Zenek i Julek) szukają jej kilka godzin, a wreszcie znajdują na stacji, gdzie próbuje wsiąść do pociągu. Zenkowi udaje się ją namówić do powrotu do domu Mariana, ale, jak usłyszał Julek (podczas przez przypadek podsłuchanej rozmowy), po obiecaniu, że nie wyda jakiejś tajemnicy. Jednak do samego wyjazdu Danki atmosfera w domu jest nie taka sama jak wcześniej. Po wyjeździe dziewczyny Marian pisze do Uli list, w którym mówi jej o wszystkim co zaszło i prosi o to, by spotkała się z Danką w Warszawie. A trzeba wiedzieć, że Ula wraz z Pestką jest w tym czasie w Olszynach, gdzie zaczęła się cała przygoda ("Ten obcy"). Została zaproszona tam do ojca. Spotyka Dunaja, ale pies znowu jest trochę bojaźliwy. Ula ustala z Pestką, że odmówi chłopcom spotkania z nieznajomą dziewczyną, ale po rozmowie z ojcem zmienia zdanie. Po powrocie do Warszawy dziewczyna mówi o decyzji Pestce, która wyraźnie się na nią za to obraża. Pierwsza wizyta Danki u Uli nie wypada za dobrze. Danka ze strachu zachowuje się niemiło. Jednak po nieudanej wizycie przychodzi ponownie i wszystko układa się dobrze. Danka mówi Uli o powodzie, dla jakiego chciała uciec z Jurocina (w czasie kradzieży widział ją jakiś wtedy nieznany Dance chłopak, jak się później okazuje, był to Zenek). Ula pisze list do Mariana, w którym opisuje wizyty dziewczyny, a następnie pisze też do Zenka. Po jakimś czasie dostaje od niego odpowiedź, po przeczytaniu której jest znów bardzo rada. Okazuje się, że Zenek wcale nie zapomniał o niej.

Książka jest naprawdę godna przeczytania. Jest po prostu wspaniała.