Jakimż niesamowitym stworzeniem jest człowiek. Bardzo łatwo się przyzwyczaja. Bardzo łatwo się dostosowuje. Czy to do wygód luksusowego życia, czy też do nieludzkich warunków łagru, obozu koncentracyjnego, wojny… świata po zagładzie.

Książka Cormaca McCarthy’ego pokazuje taki właśnie świat. Świat nieludzki, w którym jednak człowiek próbuje przeżyć. Wydawałoby się, że w takim świecie – gdzie nie liczy się już nic, gdzie Boga nikt już dawno nie widział – można przeżyć jedynie dzięki okrucieństwu, bezwzględności i atrofii jakichkolwiek uczuć. Czyżby? Okazuje się, że w mroku przetrwali ludzie, którzy niosą ogień. Ci, którzy niosą światło dalej. Ci, którzy w zaduchu beznadziei przekazują oddech tajemnicy starszej od człowieka, „co to przechodzi od człowieka do człowieka przez całe dzieje”*. Z ojca na syna.


---
*Cormac McCarthy, "Droga", tłum. Robert Sudół, Wydawnictwo Literackie, 2008, s. 266.