Użytkownik: monikli3 29.10.2008 10:13 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to jak na razie jedy... | asioł Książka rzeczywiście jest niesamowita, przeczytałam w swoim życiu sporo lektur z tematyki tzw. obozowej, ale chyba żadna nie wywarła na mnie takiego wrażenia. Z każdą stroną otwierałam szerzej oczy ze zdziwienia i podziwu dla bohaterki, ktora w takich nieludzkich warunkach postanowiła, że nie godzi się dobrowolnie na bycie tylko i wyłącznie ofiarą. W obozie wybucha bunt, więźniarki "negocjują" z dowództwem obozu, stawiają warunki, pani Wanda albo inicjuje te akcje lub bierze w nich czynny udział. Jest to spojrzenie na obóz koncentracyjny trochę z innej strony, bez idealizowania i usprawiedliwiania współwięźniarek. Wojna się kończy, ale to nie koniec cierpień "wyzwolonych" kobiet, które teraz chcą wracać do kraju, a muszą się z kolei ukrywać przed wygłodniałymi kobiet mężczyznami. Jest to prawdziwe świadectwo losów człowieka, wojny,demoralizacji i upodlenia jakie niesie ona ze sobą.

Użytkownik: Rewolwer_Ocelot 15.01.2009 18:12 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to jak na razie jedy... | asioł Odmowa (swoistego rodzaju bunt) poddania się eksperymentom medycznym jest istotnie niespotykana (niespotykana jest również reakcja dowództwa obozu).
Książka ma walor terapeutyczny (jak wyjaśnia to autorka we wstępie) i to uwalnianie się od okrutnej przeszłości czuć niemal w każdym zdaniu.

Użytkownik: zwierciadło 26.02.2009 17:36 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to jak na razie jedy... | asioł Czytałam tę książkę jakiś czas temu, jestem pod jej niezatartym wrażeniem! Historyczny dokument-świadectwo o wydżwięku moralnym. Niesamowite, nadludzkie bohaterstwo głównej bohaterki i wielu istnień podobnych jej Losowi. Fabuła w wielu scenach zapiera dech w sercu czytelnika, poraża, boli, uwiera...Taka lektura budzi głęboką refleksję na temat ochrony ludzkiego życia: troska o dziecko w tamtym czasie pogardy, o jego przyjście na świat pomimo tak straszliwych, ekstremalnych warunków, a czasem dzisiejszym, globalnym świecie współczesnym przy tylu możliwościach czasu pokoju...cóż za przepaść!!! Jak bardzo w wielu przypadkach staniało życie na planecie Ziemia:((

Użytkownik: karolcia87 31.03.2009 09:17 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to jak na razie jedy... | asioł Twierdzisz że ostatecznie można na końcu doszukać się pozytywnego wydźwięku. Szczerze mówiąc posłowie umieszczone na końcu, dotyczące 50- tej rocznicy i pamiątkowej tablicy pamięci Polek wywołało u mnie całkowicie odwrotny efekt. Ten nieuzasadniony upór niemieckich organów, a tym samym brak poszanowania dla polskich więźniarek w 50 lat po tragedii był dla mnie szokujący. Dlaczego napotkały tyle problemów w związku z tablicą honorową? Dlaczego nikt nie pomyślał żeby wspomnieć o 40 tyś Polek, dlaczego wszystkie Msze odprawiane były po niemiecku? Rodzi się we mnie pytanie. Gdzie godność i skrucha?Mam często wrażenie jakby co niektórzy chcieli umiejszyć Polakom ich krzywdy, zamazać ich cierpienia. A tego nie jestem juz w stanie zrozumieć.

Użytkownik: anita92 23.05.2009 16:51 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to jak na razie jedy... | asioł "I boję się snów" faktycznie jest niesamowitą,przejmującą książką.W moje ręce trafiła całkowitym przypadkiem i jestem bardzo zadowolona,że pokusiłam się o wtargnięcie do przepełnionego bolesnymi wspomnieniami świata Wandy.Lektura ta pozostawia ślad, oddziaływuje na psychikę, moralność.Największe wrażenie wywarła na mnie usilna walka setek Polek o ocalenie człowieczeństwa.
W świecie pełnym bezsensownie zadawanego bólu,cierpień,zemsty kwitnie wciąż nadzieja na lepsze życie.