Jestem kobietą i być może dlatego tak zafascynowała mnie ta książka. Sposób, w jaki autorka potrafiła połączyć okrucieństwo wojny z wszechogarniającą i niewybierającą miejsca i czasu miłością jest wprost zaskakujący. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Zapewne niejedna z nas chciałaby przeżyć takie uczucie, jakie połączyło Tatianę i Aleksandra, bez względu na przeszkody. Dzięki takiej książce niedowiarki mogą zrozumieć, że miłość zwycięży wszystko, że miłość jest ponad wszystkim. Nie będę ukrywać, że koniec książki wywołał u mnie łzy. Jestem wdzięczna autorce tej książki, jak zresztą i pozostałych części, że udało Jej się stworzyć tak wspaniałe dzieło. Polecam "Jeźdźca miedzianego" każdemu, nie tylko kobietom.