Pamiętam jak pięć lat temu siedziałam w klasie i omawialiśmy święta w Bullerbyn. Byłam wtedy zauroczona tą książką. Kochałam jej bohaterów i cały czas wyobrażałam sobie, że jestem Lisą. Choć teraz mam czternaście lat, nic się nie zmieniło. Wciąż powracam do "Dzieci z Bullerbyn". Mam nawet wrażenie, że lubię je coraz bardziej. W każdą Wielkanoc, w Święta Bożego Narodzenia lub nawet w zwykłe dni powracam do tej książki. Czasem naśladuję jej bohaterów. Żałuję, że nie żyłam w tamtych czasach... Bardzo chciałabym znaleźć się w Bullerbyn i nawet teraz, mając tyle lat, przeżyć takie przygody jak mali bohaterzy. Bullerbyn to dla mnie raj, do którego można wejść dzięki wyobraźni. Nawet czuć zapach siana...