Książka niniejsza poświęcona jest życiu codziennemu mieszczan gdańskich od schyłku XV do schyłku XVII wieku, a więc w epoce, gdy przywrócone Polsce w toku wojny trzynastoletniej miasto przeżywało czasy największego rozkwitu i potęgi. Były to lata niezwykle bujne i gorące. W Gdańsku ścierały się różne grupy społeczne i różne prądy religijne. Z różnorakich grup narodowościowych tworzyło się, nie bez tarć, nowe środowisko, powstawała gdańska, mieszczańska kultura, rodziły się specyficzne nadmotławskie obyczaje.

Dzień powszedni gdańszczanina obfitował w tej epoce w emocjonujące wydarzenia. Miasto wciągnięte było w wir rozgrywek politycznych o szerokim zasięgu; mieszczanie raz po raz witali owacyjnie w swych murach panujących lub toczyli z nimi zaciekłe spory. Wojny z Krzyżakami, ze Szwedami, blokady portu, oblężenia nie szczędziły ujścia Wisły. Rytm życia Gdańska - poza krótkimi okresami ciszy - pulsował więc ostro, gwałtownie. Na dzień powszedni mieszczanina składał się szereg elementów: sprawy zawodowe, prywatne, publiczne, przeplatające się ze sobą bardzo ściśle, uzależnione wzajemnie i powiązane. W codziennym tyglu wydarzeń małych i wielkich kształtowało się oblicze bohatera niniejszej książki: mieszkańca starego Gdańska, człowieka epoki dawno minionej, której śladów poszukujemy między innymi i po to, aby lepiej rozumieć dzień dzisiejszy.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967]