"Mały Książę" to książka, którą można czytać nieskończoną ilość razy, w najróżniejszym wieku i momentach życia, a za każdym razem odkryć w niej coś, co do tej pory umykało naszej uwagi. Wszyscy z pewnością pamiętają "Małego Księcia" jako piękną książkę o przyjaźni, o odpowiedzialności za drugiego człowieka, którego "oswoiliśmy", o prawdzie, jakże często zapominanej, że ten "oswojony" człowiek, podobny do tej pory do miliona innych ludzi, z chwilą, kiedy został naszym przyjacielem, staje się wyjątkowy, jedyny na świecie. "Mały Książę" obok tej najistotniejszej treści przekazuje nam jeszcze mnóstwo bardzo trafnych uwag o naszym "wspaniałym" świecie dorosłych - o naszym przywiązaniu do blichtru, pozorów, zewnętrzności: "(...) gwiazda B-612. Ta gwiazda była widziana raz tylko, w 1909 roku, przez tureckiego astronoma, który swoje odkrycie ogłosił na Międzynarodowym Kongresie Astronomów. Nikt jednak nie chciał mu uwierzyć, ponieważ miał bardzo dziwne ubranie. (...) Astronom ogłosił po raz wtóry swoje odkrycie w roku 1920 - i tym razem był ubrany w elegancki frak. Cały świat mu uwierzył"[1]. A co dla nas jest najistotniejsze, kiedy poznajemy drugiego człowieka, kiedy uznajemy, że go poznaliśmy? I tutaj Exupéry również kapitalnie - trafnie i dowcipnie - opisuje nas - dorosłych: "Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie: "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubicie się bawić? Czy zbiera motyle?". Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?". Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu"[2]. A pamiętacie postacie z planet, które odwiedzał Mały Książę? Znakomite portrety ludzi - król, dla którego wszyscy inni są poddanymi; pijak, który pije, żeby zapomnieć o tym, że pije; bankier, dla którego najważniejsze jest - posiadać; geograf, który nic nie wie, bo nie jest badaczem, tylko geografem; latarnik, którego praca stała się bezsensowna i uciążliwa, jak ta Syzyfa... Jeśli o nich zapomnieliście - koniecznie jeszcze raz sięgnijcie po tę opowieść! W świecie, w którym "wśród ludzi jest się także samotnym"[3] - ciągle jeszcze jest obecny Mały Książę - Wielki Przyjaciel.


---
[1] Antoine de Saint-Exupéry, tłum. Jan Szwykowski, wyd. Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa 2005, str. 19.
[2] Tamże.
[3] Tamże, str. 60.