"Plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi" - temat wydawałby się trudny do udowodnienia, z jednej strony magiczny i trochę fantastyczny, z drugiej odpowiedni na dość trudną rozprawkę naukową. Czy ktokolwiek, trzymając tę powieść Marqueza w rękach, myślał, jak wspaniałą rzecz będzie mógł poznać w najbliższych godzinach?

Nieokiełznany koktajl intryg, uczuć - zarówno pozytywnych jak i negatywnych, ludzkich osobowości i reakcji, skandali seksualnych czy też nieprzewidzianych zwrotów akcji - jest ucztą dla oczu. Książka dość trudna i skomplikowana - szczególnie jeśli chodzi o zależności międzyludzkie - a jednak zaskakująco wciągająca i ciekawa. Została parokrotnie porównana do telenoweli - lecz moim zdaniem jest to zupełnie nieudana metafora. Owszem, może zależności, które tworzą się między członkami klanu Buendiów, zbliżone są do tematyki telenowel brazylijskich, lecz przecież to jest tylko kropla w oceanie wydarzeń ujętych na kartkach tej powieści. Nie sądzę, aby komukolwiek udało się sfilmować tę książkę wraz z całą ukrytą w niej zaczarowaną głębią, a jeśli już, musiałby to być kilkadziesięciogodzinny film pełnometrażowy. Powieść sprawia, że jesteśmy w stanie uwierzyć w najbardziej magiczne momenty akcji i okazuje się, że problemy bohaterów - tak odległe i niemożliwe wręcz w naszej codzienności - można zaskakująco łatwo odnieść i porównać do naszego życia.

Polecam tę książkę zarówno tym, którzy chcą z czytania literatury wynieść jak najwięcej dla siebie, jak i ludziom, którzy szukają przede wszystkim wciągającej rozrywki.

Radzę wszystkim robienie drzewa genealogicznego rodziny Buendiów w trakcie lektury - szybko można się pogubić, szczególnie, że autor poskąpił nam różnorodności w imionach :) Lecz może właśnie dzięki temu nie możemy oderwać wzroku od kartek, a książkę połykamy w pełnym skupieniu - a czy nie tego pragnie autor?