Książka zaczyna się fragmentem życiorysu rodziny Bolnickich. Głównym kłopotem były w niej uciekające z domu córki. Najstarsza z rodu, pani Zofia Bolnicka, za ucieczkę swojej córki do wiejskiego chłopa wydziedziczyła ją. Cały swój majątek, w tym drogocenne przedmioty (czyt. skarb), zapisała swojej najstarszej wnuczce. Skarb, ukryty w depozycie, przetrwawszy dwie rewolucje i jedną wojnę, zapada w niepamięć... Aż do czasu, kiedy rodzina Dudków odkrywa w swojej piwnicy skrzynkę z dokumentami, między innymi opatrzony pieczęciami testament pani Zofii - nieotwarty. Historyk sztuki, któremu dokumenty zostały oddane, rozpoczyna poszukiwania potomków Pauliny Włókniewskiej (najstarszej wnuczki pani Zofii). Okazuje się jednak, że nie on jeden...

Polecam serdecznie. Książka jest nieco zagmatwana, więc proponuję rysować sobie drzewo genealogiczne podczas lektury. ;-)