Użytkownik: Louri 23.11.2018 13:16 napisał(a):
Odpowiedź na: Znana polskiemu czytelnik... | Art_man Właśnie wrzuciłem do schowka po tym wybitnie przenikliwym fragmencie, znalezionym na pewnym fp:

"Wielki zwrot następuje wtedy, gdy w codziennym myśleniu kulturowej ludności pojawiają się racje na rzecz istnienia dzieci. Gdzie takie głoszone na poparcie żywotnych kwestii racje zaczynają nurtować świadomość, tam życie stało się już problematyczne.
Zaczyna sie wówczas roztropne ograniczanie liczby urodzeń - nad czym (jako złowieszczą spuścizną Grecji) ubolewał już Polibiusz, co jednak na długo przed nim było normalna praktyką w wielkich miastach, przybierając w dobie cesarstwa przerażające rozmiary; najpierw fakt ten uzasadniano koniecznościami materialnymi, ale niebawem przestano go w ogóle uzasadniać. Pierwotna kobieta, wieśniaczka, jest matką. Jej całe upragnione od dzieciństwa powołanie życiowe kryje się w tym słowie. Teraz wszakże wyłania się kobieta Ibsena, koleżanka, bohaterka całej wielkomiejskiej literatury od północnego dramatu po paryski romans. Zamiast dzieci kobiety te mają duchowe konflikty, małżeństwo jest zaś przemyślanym przedsięwzięciem, w ktorym chodzi o "wzajemne zrozumienie". Należą tylko do siebie samych i wszystkie są niepłodne. Te same fakty w powiązaniu z tymi samymi racjami znajdujemy w społeczeństwie aleksandryjskim, rzymskim i oczywiście w każdym innym społeczeństwie cywilizacyjnym - przede wszystkim zaś w tym, w którym dorastał Budda. Wszędzie - zarówno w dobie hellenizmu i w XIX wieku, jak i w czasach Laozi oraz teorii ćarwaków - istniała etyka dla bezdzietnych inteligentów oraz literatura o wewnętrznych konfliktach Nory i Nany".

Użytkownik: Raptusiewicz 23.11.2018 18:35 napisał(a):
Odpowiedź na: Właśnie wrzuciłem do scho... | Louri "Pierwotna kobieta, wieśniaczka, jest matką. Jej całe upragnione od dzieciństwa powołanie życiowe kryje się w tym słowie".
Albo nie bardzo miała wybór?
"(...) i wszystkie są niepłodne".
To z kolei lekka przesada chyba? :P

Użytkownik: Anna125 23.11.2018 21:02 napisał(a):
Odpowiedź na: Właśnie wrzuciłem do scho... | Louri A ja z kolei właśnie wrzuciłam do schowka Girarda:
Prawda powieściowa i kłamstwo romantyczne (Girard René)
Szekspir, teatr zazdrości (Girard René)

Też z przeszłości, ależ ciekawa postać. Zainteresowały mnie zwłaszcza początki stąd te dwie książki. Jak mogłam tego nie przeczytać w swoim czasie, uf.