Po bardzo ciekawym "Alchemiku" i dennej "Na brzegu rzeki Piedry…" zabrałem się za kolejną pozycję brazylijskiego prozaika.

Tym razem autor postanowił zaszokować czytelnika konfrontując uczucia wyższe z namiastką pornografii i, jak to zwykle u niego bywa, religijnością. Efekt? To zależy…

Może parę słów o fabule: piękna brazylijska małomiasteczkowa dziewczyna wyrusza w świat w poszukiwaniu miłości swego życia oraz pieniędzy. Trafia do Szwajcarii, gdzie z chwilowej tancerki samby staje się prostytutką. Poza codzienną, nieprzynoszącą jej ani orgazmów, ani frajdy pracą z anonimowym męskim tłumem, spotyka właściwie dwóch znaczących mężczyzn – jeden to znudzony seksem artysta, drugi - znudzony seksem wielbiciel sado-maso. Dzięki nim dowiaduje się, co to prawdziwa miłość oraz co to prawdziwa rozkosz.

Nie potrafię jednoznacznie zakwalifikować tej książki ani jej jednoznacznie ocenić. Coelho opanował chwytliwy styl pisania, który przykuwa uwagę, i tę książkę, podobnie jak "Alchemika", bardzo szybko i przyjemnie się czyta. Jest też cała masa zdań, które skłaniają do refleksji. Generalnie bardzo ciekawa, lekka lektura.

Jeśli chodzi o wątek pornograficzny – lepiej, żeby na te tereny Coelho w przyszłości już nie wkraczał. Nie do pogodzenia dla mnie z realnością fabuły jest jakby na siłę wciągnięty wątek religijny – między innymi wtręty o prostytucji sakralnej. Zarówno fabuła jak i opisywane przez niego scenki erotyczne są bardzo sztuczne, naciągane i nierealne – to odbiera przyjemność czytania.

Jednak jeśli przymknie się na te "detale" oko, to wychodzi nieambitna, niewymagająca, ale całkiem ciekawa lektura do pochłonięcia w dwa wieczory.