Sensacja w stylu Umberta Eco. Napisana z wielkim rozmachem książka na temat jednej z największych legend ludzkości. Spotkała się z natychmiastową krytyką ze strony Kościoła. Niewątpliwie przyczyniło się to do sukcesu, który osiągnęła wkrótce po ukazaniu się na rynku.

Nie należy do literatury faktu ani do dokumentu, nie jest wpisana w bibliografię encyklopedystyczną, a jednak budzi kontrowersje. To tak, jak oburzać się na to, że na świecie nie istnieją stworzenia podobne do smerfów, a jednak pisze się na ich temat.

Najlepszym podsumowaniem i komentarzem do tej książki, jaki udało mi się usłyszeć, był wywiad z historykiem i symbolistą w programie poświęconym książce "Kod Leonarda da Vinci" na Discovery. Przeprowadzała go pewna zdystansowana do przeczytanych rewelacji amerykańska reporterka:

Historyk: Wszystkie teorie, których Dan Brown użył w swojej powieści "Kod Leonarda da Vinci", są zaczerpnięte z moich książek.
Reporterka: Chce Pan powiedzieć, że wszystkie rewelacje na temat Świętego Graala, życia Jezusa i Marii Magdaleny są już opisane?
H: Tak.
R: I Pan w to wierzy?
H: Nie. Ani wierzę, ani nie wierzę. To HIPOTEZA.