Mam na imię Łukasz. Jestem licealistą. Książka niesamowita...

Wędrówka jest metaforą życia. Każdy dzień jest jej kolejnym etapem. Idąc, każdy człowiek zmierza do określonego celu. Tytułowy pielgrzym książki Paolo Coelho wyrusza szlakiem św. Jakuba do Santiago de Compostela. Jego celem jest odnalezienie miecza. Droga jest długa i trudna. Staje się nie tylko podróżą do Santiago de Comp., ale także, a może przede wszystkim, podróżą w głąb siebie. Bohater napotyka przeszkody natury fizycznej, a także walczy ze swoimi słabościami – demonami, które tkwią w jego umyśle, są nieodłączną częścią jego osoby. W tej pielgrzymce towarzyszy mu przewodnik. To on pomaga Paulo dostrzec, jak wielka moc w nim tkwi. Człowiek dopóty nie zdaje sobie sprawy z własnej siły, dopóki nie podejmie wyzwania. Jak mówi chińskie przysłowie, każda, nawet najdłuższa podróż rozpoczyna się od pierwszego kroku. A ten jest najtrudniejszy. Tylko wiara w powodzenie, upór i konsekwencja pozwalają osiągnąć cel. Nie można pozwolić, by drobne niepowodzenia niszczyły entuzjazm.

Szczyt zdobywamy sami. Nie zrobi tego za nas żaden przewodnik, on nami może pokierować, udzielić wskazówek, które wykorzystujemy lub nie. „Uczeń nie może nigdy naśladować wszystkich poczynań swego nauczyciela. Każdy postrzega bowiem życie na własny sposób, każdy inaczej przeżywa porażki, problemy i triumfy”. Pielgrzym ze swojej podróży wraca odmieniony. Przechodzi swego rodzaju metamorfozę duchową. Posiadł umiejętność słuchania głosu swojego serca. Docenił siłę miłości i marzeń. To, co kiedyś było priorytetem, okazało się nieistotne. Nauczył się patrzyć na świat jak na nieprzebraną skarbnicę, która czeka, by ktoś ją odnalazł i zdobył. Zaczął dostrzegać to, co do tej pory mijał obojętnie, zajęty rutynowymi czynnościami. To, czego szukał, okazało się być tak blisko. Życie udziela wielu lekcji – Paulo nauczył się wyciągać z nich odpowiednie wnioski.