"Potęga mitu" to zapis telewizyjnych rozmów Billa Moyersa (dziennikarza) z Josephem Campbellem, mitografem, antropologiem, religioznawcą i myślicielem. Człowiekiem, który, jak pisze Moyers we Wstępie, "uznawał życie za przygodę. (...) Zrezygnował z robienia doktoratu, zaszył się w lasach, by czytać. (...) Przez cały czas przypominał innym, że jedyna pewna ścieżka do świata wiedzie poprzez zadrukowane stronice." s. 10 "Powiadano o nim, że <<potrafi przyoblec w żywe ciało szkliet folkloru i atropologii>>". s. 11 A jego była studentka nazwała go "cyklonem energii wiejącym przez wszelkie możliwości intelektualne" s. 10. Campbell uważał, że "poza konfliktami iluzji prawdy istnieje jakiś punkt mądrości, w którym ludzkie życie może odzyskać utraconą pełnię." s. 15 Poniżej kilka cytatów z książki.

"CAMPBELL: Powiada się, że tym, czego poszukujemy, jest sens życia. Otóż nie sądzę, żebyśmy szukali właśnie tego. Myślę, że tym, o co nam chodzi, jest doświadczenie życia jako takiego, tak, by nasze realne przeżycia na płaszczyźnie czysto fizycznej wywoływały rezonans w głębi naszej najbardziej wewnętrznej istoty i rzeczywistości, byśmy naprawdę doznali upojenia faktem życia." s. 19

"CAMPBELL: Niebo i piekło, i wszyscy bogowie są w nas, w środku. To wielkie odkrycie nastąpiło w dziewiątym wieku przed Chrystusem w Indiach; mamy je w Upaniszadach. Wszyscy bogowie, wszystkie niebiosa, wszystkie światy - są w nas. Są one snami w powiększeniu, a sny to przejawiające się w formie obrazów i będące we wzajemnym konflikcie energie ciała. Tym właśnie jest mit. Mit jest przejawieniem się w obrazach symbolicznych, metaforycznych, energii organów ciała pozostających wzajem z sobą w konflikcie. Jeden organ chce tego, drugi - czego innego. Mózg jest jednym z tych organów." s. 72

"CAMPBELL: Podstawa bytu to podstawa naszego jestestwa, więc kiedy zwracamy się na zewnątrz, widzimy wszystkie te drobne problemy naokoło nas, tu i tam. Kiedy jednak popatrzymy do wewnątrz, widzimy, że my sami jesteśmy ich źródłem." s. 73

"CAMPBELL: (...) sen to osobiste przeżycie głębokiego, mrocznego fundamentu naszego świadomego życia, tymczasem mit to sen społeczności. Mit jest publicznym snem, a sen - prywatnym mitem. Jeśli twój prywatny mit - sen - przypadkiem zgodzi się z mitem społecznym, pozostajesz w harmonii ze swoją grupą. Jeśli nie, to w ciemnym lesie, gdzieś przed tobą, spotka cię jakaś przygoda." s. 75

"MOYERS: Ale czy nie było tak, ze wielu wizjonerów, a nawet przywódców i bohaterów ocierało się wręcz o chorobę psychiczną?

CAMPBELL: Owszem, tak było.

MOYERS: Jak to tłumaczysz?

CAMPBELL: Oni opuścili społeczność, która mogłaby ich chronić, weszli w ciemny las, w ognisty świat pierwotnego doświadczenia. Nikt za ciebie nie rozpoznał pierwotnego doświadczenia, więc swoje życie musisz konstruować sam. Albo potrafisz się z tym uporać, albo nie potrafisz. Z rozpoznanie ścieżki wcale nie musisz zbaczać daleko, żeby znaleźć się w bardzo trudnych sytuacjach. Wyczyn bohatera polega na odwadze stawienia czoła próbom i przeniesienia całkiem nowego zespołu możliwości w sferę doświadczenia rozpoznanego, tak by mogło stać się udziałem również innych ludzi." s. 75-76

"CAMPBELL: (...) jednym z głównych problemów mitologii jest pojednanie ludzkiego umysłu z tą brutalną przesłanką wszelkiego życia, które żyje dzięki zabijaniu i zjadaniu innego życia. Nie bujajmy się, żywienie się wyłącznie roślinami tez niczego nie załatwia, bo i one żyją. A więc istotą życia jest samozjadanie się! Życie karmi się życiem, i pogodzenie się ludzkiego umysłu i wrażliwości z tym fundamentalnym faktem jest jednym z zadań niektórych spośród tych rzeczywiście bardzo brutalnych obrzędów, polegających głównie na zabijaniu - poniekąd imitacji pierwotnej zbrodni, z jakiej powstał nasz doczesny świat, w którym wszyscy uczestniczymy. Pojednanie umysłu z warunkami życia to podstawowy motyw wszelkim opowieści o stworzeniu. Pod tym względem śa one do siebie bardzo podobne." s.77

------
Wszystkie cytaty pochodzą z: Potęga mitu, Joseph Cambell, Wydawnictwo Znak, Kraków 1994.