"– Pan nigdy mi nie wierzy!
– Bo pani zawsze próbuje mnie okłamać – odparł Mason"*.


"Sprawa upartej kłamczuchy" nie odbiega zbytnio od innych kryminałów Erle'a Stanleya Gardnera. Do biura słynnego prawnika, Perry'ego Masona, przychodzi tajemnicza kobieta. Nie chce się nawet przedstawić – zamierza tylko dać mu zaliczkę na poczet ewentualnej przyszłej pomocy. Przypadkiem okazuje się, że ma w jednym z neseserów kosmetycznych sporą gotówkę. Czy to zdefraudowane pieniądze? Przed czym bohaterka ucieka?

Perry Mason dzięki Agencji Detektywstycznej Drake'a dowiaduje się, że jego klientka to Diana Douglas alias Diana Deering. Przyjechała do Los Angeles w niejasnych interesach, prawdopodobnie po to, aby chronić swojego brata Edgara, aktualnie przebywającego w szpitalu po ciężkim wypadku. Edgar był szantażowany - to właśnie ona musi się spotkać z szantażystą. Jak łatwo mogą się domyślić czytelnicy Gardnera, wkrótce młoda kobieta znajdzie się w jeszcze większych tarapatach, oskarżona o morderstwo. Przed adwokatem kolejne niełatwe zadanie.

Diana jest określana jako kłamczucha – i trzeba przyznać, że nie różni się tym od innych klientek Masona. One zwykle prowadzą własne gry, nie mówią mu całej prawdy, nie stosują się do jego porad, a później słono za to płacą. "Uparta kłamczucha" również decyduje się grać po swojemu. W rezultacie grozi jej komora gazowa.

"Sprawa upartej kłamczuchy" to bardzo dobry kryminał w dorobku Gardnera. Perry Mason jest jak zwykle niezwykle pomysłowy. Kombinuje, zwodzi, ryzykuje, zwraca uwagę na pozornie błahe, nieistotne szczegóły – robi wszystko, aby dociec prawdy i w rezultacie uratować klienta. Ta sprawa również okaże się jego wielkim sukcesem.


---
* Erle Stanley Gardner, "Sprawa upartej kłamczuchy", przeł. Anna Kloczkowska, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2008, s. 123.