"Przypływ" to klasyczny skandynawski kryminał, z obowiązkowym bogatym tłem psychologiczno-obyczajowym.

Studenci szkoły policyjnej w ramach pracy wakacyjnej mają wybrać jedną z nierozwiązanych starych spraw i spróbować do niej podejść z wykorzystaniem współczesnej wiedzy. Olivia Rönning, córka zmarłego przed paru laty policjanta, bierze się za akta wyjątkowo okrutnego morderstwa, nad którym prawie ćwierć wieku wcześniej pracował jej ojciec: na przeciwległym krańcu Szwecji, na plaży w pewnej małej zatoczce, troje ludzi zakopało w piasku po szyję ciężarną kobietę, skazując ją na śmierć, gdy nadszedł przypływ… Świadkiem zdarzenia był mały chłopiec; natychmiast pobiegł po pomoc, lecz dla ofiary i tak było za późno. Jej tożsamości nigdy nie ustalono, podobnie jak nie natrafiono na ślad sprawców. Wydaje się, że po tylu latach niewiele będzie można się dowiedzieć, jednak Olivia postanawia jeszcze raz prześledzić wszystkie tropy, przeanalizować wszystkie zebrane dowody, a zwłaszcza porozmawiać z policjantem, który wraz z jej ojcem brał wtedy udział w śledztwie. Tylko jak znaleźć człowieka, który jakby rozpłynął się w powietrzu?

Tymczasem sztokholmscy policjanci mają do rozwiązania inną zagadkę: od jakiegoś czasu powtarzają się brutalne napady na kloszardów; bandyci nagrywają swoje wyczyny i chwalą się w sieci swoją wprawą w zbiorowym maltretowaniu bezbronnych ludzi. Mały chłopiec bardzo chce pomóc finansowo swojej matce, by nie musiała już dłużej wykonywać upokarzającej pracy. Szanowany biznesmen otrzymuje wyjątkowo niepokojące telefony.

Pewnie się już domyślamy, że te wątki (albo przynajmniej niektóre z nich) muszą mieć ze sobą coś wspólnego. Może nawet niejedno? Ale zanim się to okaże, przez dłuższy czas będziemy towarzyszyć Olivii w jej poszukiwaniach, a pozostałym bohaterom w trudnych sytuacjach, w jakie wmanewrowało ich życie (albo wmanewrowali się sami). Odwiedzimy kilka różnych dzielnic Sztokholmu i letniskową miejscowość na wysepce nieopodal granicy z Norwegią, zajrzymy do przyczepy zamieszkiwanej przez bezdomną kobietę, do skromnego domku, w którego piwnicy właściciel hoduje pająka cierpiącego na reumatyzm, i do rezydencji bogatego przemysłowca. Poznamy kilkadziesiąt postaci, niekoniecznie odzwierciedlających stereotypy „typowych Szwedów”, za to prezentujących całą gamę pozytywnych i negatywnych cech osobowości. Kogoś polubimy (z Tomem może nie pójść zbyt łatwo, Olivia też bywa nieco denerwująca, ale już na przykład oboje Olsäterowie są tak naturalni i ciepli, że nie sposób ich nie obdarzyć sympatią), komuś będziemy mieli ochotę zaserwować solidnego kopniaka w przewidziane na to miejsce (ciekawe, dlaczego tak często osobom zajmującym kierownicze stanowiska dzięki „plecom”, nie zasługom?), kogoś innego zamknąć na resztę życia w więzieniu o zaostrzonym rygorze. Emocji nie zabraknie. A kiedy już będziemy przekonani, że szybciej niż bohaterka znaleźliśmy rozwiązanie zagadki, autorzy unaocznią nam naszą pomyłkę, podsuwając inne – może i mało prawdopodobne, ale przecież nie niemożliwe…

Ocena byłaby nawet wyższa, gdyby nie tragiczna śmierć kota Olivii; właściwie nie tyle sama śmierć (swoją drogą, dlaczego bandyci w kryminałach najczęściej mordują koty???), co sposób, w jaki dziewczyna się o niej dowiaduje. Oczywiście, uzasadnia to w jakiś sposób pewne jej późniejsze posunięcia, ale dla osoby wrażliwej może być trudne do strawienia.