Akcja kolejnej powieści Katarzyny Kwiatkowskiej toczy się w czasie karnawału. Bale i rauty bynajmniej nie przeszkadzają przestępcom w ich knowaniach. Również niektórzy pruscy policjanci próbują, łamiąc prawo, dokuczyć wielkopolskim Polakom. Dlatego Jan Morawski nie może poświęcić się jedynie rozrywkom i uczuciom, musi z narażeniem życia przeciwstawić się złu.

Powieść wykracza tym razem poza ramy wyznaczone przez Agathę Christie, takie jak miejsce akcji odizolowane od świata zewnętrznego czy ściśle ograniczona liczba postaci. Dzieje się to z korzyścią dla czytelnika – fabuła z teatralnej staje się bardziej filmowa.

Autorka kolejny raz daje nam owoc solidnej poznańskiej roboty. Topografia miasta w roku 1901, ludzie działający wówczas w Poznaniu, fakty historyczne – wszystko to opisane jest na podstawie starannie zebranych materiałów źródłowych. A realia wzbogacone o wartką akcję sprawiają, że książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Przeczytałem ostatnio dwa więcej niż dobre polskie kryminały retro: "Zgubną truciznę" i "Rozdartą zasłonę". Obie te powieści są znacznie bardziej interesujące niż serial "Belle époque", który możemy obecnie śledzić w telewizji.

Ciekawe, dlaczego zamiast sięgać po dobrą polską literaturę, producenci seriali silą się na bardzo rozczarowujące własne wynalazki?