Bertrand Russell, brytyjski filozof, logik, matematyk, jeden z najwybitniejszych filozofów XX wieku, w swoim eseju odpowiada na pytanie, które, być może, ktoś mu zadał: Czemu, z jakiego powodu, nie jesteś chrześcijaninem?

Żeby udzielić odpowiedzi na tak postawione pytanie, trzeba najpierw dość dokładnie ustalić, co to znaczy być chrześcijaninem. Podobnie zresztą byłoby, gdyby chodziło o pisarzy, malarzy, hydraulików, dentystów, fryzjerów, rzeźbiarzy itd. I właśnie od sprecyzowania pojęcia „chrześcijanin” zaczyna się ta niewielka broszurka.

Warto zauważyć, że warunki, jakie powinien spełniać człowiek, by móc się nazywać chrześcijaninem, zmieniają się, ewoluują z czasem. Kiedyś chrześcijanie musieli wierzyć w piekło – na taki przykład zwraca uwagę Russell – ale obecnie nie jest to już przez Kościół wymagane. Oczywiście przykłady można mnożyć.

Drugą część utworu, w wielkim skrócie i uproszczeniu, Russell poświęcił właśnie powodom, dla których nie był chrześcijaninem. W niektórych z nich rozprawia się z mitem Chrystusa – najlepszego, najmądrzejszego, wszystkowiedzącego, wszystko mogącego, ale też dowodzi, punkt po punkcie, że religia opiera się na zastraszaniu wiernych, a tego humanista nie może uznać za dobre, wskazane, właściwe.

Lektura oraz liczba przytoczonych argumentów wydaje mi się dość skromna. Nie uważam za możliwe, by ktoś na tej podstawie rozstał się ze swoimi przekonaniami, a konkretnie – przestał być chrześcijaninem. Niemniej poczytać warto, choćby po to, żeby przewentylować przekonania i poglądy.