Książka opowiada o człowieku zatopionym w chorobie alkoholowej, który w fazie krytycznej postanawia iść w końcu na odwyk. W zakładzie odwykowym poznaje innych ludzi, poznaje ich historie, a zarazem tragedie. Terapia polega na zniechęceniu do picia poprzez codzienne wymioty, wstrząsy elektryczne...

W pewnym momencie, już pod koniec terapii, wątek się urywa i zaczyna się znowu pięć lat później, ukazując tego człowieka już bez uzależnienia, aczkolwiek nadal borykającego się z życiem - lecz tym razem nie szukającego już ucieczki w kieliszku.

Pierwszy raz widząc tytuł, myślałem, że będzie to książka o człowieku bardzo szczęśliwym. Okazała się zgoła czymś innym. Miałem zamiar przeczytać coś lekkiego, a okazało się, że przeczytałem jedną ze straszniejszych książek w mojej karierze.

Polecam tę książkę wszystkim, bez względu na to, czy są alkoholikami, czy nie.