Są tacy ludzie, którzy pracują przez wiele lat w jakimś zawodzie. Przez owe lata nabierają wiedzy, doświadczenia. I w pewnym momencie nachodzi ich myśl, że może warto byłoby tą wiedzą się podzielić z resztą świata. Niektórzy stanowczo nie powinni się za to zabierać, za to innym chwała, że się zdecydowali.

I do tej drugiej grupy należał zmarły w 1989 Georges Blond. Wiele lat pracował jako marynarz, na własnej skórze doświadczył najbardziej chyba wstrząsających przeżyć tego zawodu, pływając w konwojach w czasie II wojny światowej. Zaś po zakończeniu "kariery" postanowił swoją miłość do Oceanu przekazać innym.

"Wielka przygoda oceanów" to seria książek... No właśnie, jakich? Ani to książki stricte historyczne, ani przygodowe. Jest w nich wszystkiego po trochu, przystępnie przekazana wiedza na temat historii podboju mórz czy życia, o którym do dziś nie wiemy niemalże nic. Przede wszystkim jednak są to opowieści o gigantycznej odwadze tych, którzy od najdawniejszych czasów wybierali się tam, gdzie - wszyscy wiedzieli - nie ma nic prócz potworów i gdzie w każdej chwili można spaść za horyzont. A jednak płynęli.

Jest to też opowieść o tym "czymś", co zmusza statecznego obywatela do wyjścia zza biurka, zdjęcia krawata i popłynięcia tam, gdzie wprawdzie wszyscy byli, ale nie było dotąd nikogo.

Jest to w końcu historia powolnego oswajania oceanów, przekształcania ich w ludzkiej świadomości z niezmierzonych głębi w ucywilizowane szlaki handlowe i komunikacyjne.

Jest to po prostu pięknie przekazana Opowieść. Taka, którą gorioci współczesności snują dla zasłuchanego kręgu, już - niestety - nie wieczorami przy ogniskach.