Świetnie napisana książka mało wciąż znanej w Polsce, a coraz bardziej popularnej na świecie izraelskiej autorki.

Historia stara jak świat. Główną bohaterkę - młodą mężatkę i naukowca - poznajemy w chwili, gdy znudzona uporządkowanym życiem wdaje się w romans z przyjacielem ojca. Madame Bovary na występach gościnnych w Izraelu, chciałoby się rzec. Nowy związek od początku zdaje się być skazany na porażkę, niesie tylko frustrację i upokorzenie, przypomina desperacki skok z pustki w nicość. A Ja’ara ma tego wszystkiego świadomość, na naszych oczach prowadzi przenikliwą wiwisekcję swoich uczuć, z wrażliwością i odwagą, o której Emma Bovary mogła tylko pomarzyć. „I pomyślałam, problem z tobą polega na tym, że nie dostrzegasz różnicy między swoim życiem a swoim życiem miłosnym, a przecież dzieli je mur. Wydaje ci się, że to to samo, ale życie miłosne to tylko część życia, i to nie ta najistotniejsza, to tylko jedna mała kieszonka w płaszczu życia”*.

O sile książki decyduje mięsista i pełna sugestywnych obrazów proza. Uniwersalna opowieść zostaje wpisana w oryginalne realia i krąg biblijnych odwołań. Narratorka i bohaterka w jednej osobie wciąga nas w swoje myśli i fantazje. Obserwujemy jej bunt, umieranie, by narodzić się na nowo. Jej historia może irytować, brzydzić, wywoływać płacz i zgrzytanie zębów, ale wszystkim rządzi ukryty porządek i logika, to podróż w przeszłość, w głąb siebie i swoich najbliższych. Książka szczera aż do bólu i wiele można się z niej nauczyć. Nie zawsze jest to przyjemna nauka. Dostajemy pod nos lustro, w którym nie zawsze odbija się ładny obrazek. Trudno nazwać tę powieść dumnym zwierciadłem, co się przechadza po gościńcu, to raczej lusterko, które wypadło z pełnej marzeń i lęków damskiej torebki. Lusterko najlepszej jakości.


---
* Zeruya Shalev, "Życie miłosne", przeł. Agnieszka Jawor-Polak, wyd. W.A.B., 2003.